Η κατάθλιψη είναι η πιο διαδεδομένη ψυχική πάθηση στην εποχή μας και αφορά πάνω από 350 εκατομμύρια ανθρώπους. Θα πρέπει να διαχωρίσουμε από τις συνηθισμένες στην καθημερινότητα βραχυχρόνιες εναλλαγές της διάθεσης μας ως αντίδραση στα γεγονότα μιας ημέρας. Βασικό χαρακτηριστικό της είναι η επιδείνωση της διάθεσης, η μείωση του αισθήματος της ευχαρίστησης και οι αρνητικοί τρόποι σκέψεις.
Ο ασθενής χάνει το ενδιαφέρον του για τον έξω κόσμο και έχει πτώση της ενεργητικότητας του. Πολλοί ασθενείς με κατάθλιψη έχουν και συμπτώματα όπως έντονο άγχος, διαταραχές του ύπνου και της όρεξης, αισθήματα ενοχής και κατωτερότητα, έλλειψη συγκέντρωσης και κάποιες φορές ιατρικής ανεξήγητα σωματικά συμπτώματα. Ανάλογα τον αριθμό και τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων μπορεί να διαχωριστεί σε ήπια, μέτρια και σοβαρή κατάθλιψη.
Ο κύριος τρόπος κατάταξης της κατάθλιψης είναι η μονοπολική που κυριαρχούν με την εικόνα που προαναφέραμε και η διπολική που εναλάσσονται περίοδοι κατάθλιψης με περιόδους μανιακής συμπεριφοράς, διαχωριζόμενες από φάσεις με φυσιολογική διάθεση.
Ως μανιακή συμπεριφορά εννοούμε τα επεισόδια αυξημένης διάθεσης ή διέργεης, υπερδραστηριότητα, λογόροια, αυξημξένη «αυτοπεποίθηση» και μειωμένη ανάγκη για ύπνο.
Αιτιολογία: οι πιο σημαντικοί παράγοντες μπορεί να δημιουργήσουν κατάθλιψη είναι τα πρόσφατα δυσάρεστα – ανεπιθύμητα γεγονότα ζωής, η απώλεια αγαπημένων προσώπων, το έντονο στρες, η κακοποίηση κατά την παιδική ηλικία.
Οι αντίξοες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες μπορούν να οδηγήσουν προς την κατάθλιψη, ειδικά η ανεργία. Η ύπαρξη σοβαρών σωματικών νοσημάτων και οι γυναίκες μετά τον τοκετό. Η κληρονομικότητα παίζει επίσης ρόλο κυρίως στη διπολική διαταραχή.
Για την επιλογή του κατάλληλου ομοιοπαθητικού σκευάσματος, λανβάνονται υπ’ όψιν ακόμα και οι πιο λεπτές αποχρώσεις του συναισθήματος του ασθενούς ώστε το επιλεγμένο φάρμακο να επαναφέρει το συντομότερο δυνατό στο φυσιολογικό την διάθεση αλλά και λειτουργικότητα του ασθενή.
Αντιμετώπιση: η κατάθλιψη σύμφωνα με το ΠΟΥ μπορεί να διαγνωσθεί και να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά από τους λειτουργούς της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Η ομοιοπαθητική μπορεί αποτελεσματικά να συμβάλλει στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης σε όλα τα στάδια του ασθενούς.
Περιπτώσεις με αυξημένη πιθανότητα για αυτοχειρία πρέπει να παρακολουθούνται και ψυχιατρικά.
Η κατάθλιψη είναι η πιο διαδεδομένη ψυχική πάθηση στην εποχή μας και αφορά πάνω από 350 εκατομμύρια ανθρώπους. Θα πρέπει να διαχωρίσουμε από τις συνηθισμένες στην καθημερινότητα βραχυχρόνιες εναλλαγές της διάθεσης μας ως αντίδραση στα γεγονότα μιας ημέρας. Βασικό χαρακτηριστικό της είναι η επιδείνωση της διάθεσης, η μείωση του αισθήματος της ευχαρίστησης και οι αρνητικοί τρόποι σκέψεις.
Ο ασθενής χάνει το ενδιαφέρον του για τον έξω κόσμο και έχει πτώση της ενεργητικότητας του. Πολλοί ασθενείς με κατάθλιψη έχουν και συμπτώματα όπως έντονο άγχος, διαταραχές του ύπνου και της όρεξης, αισθήματα ενοχής και κατωτερότητα, έλλειψη συγκέντρωσης και κάποιες φορές ιατρικής ανεξήγητα σωματικά συμπτώματα. Ανάλογα τον αριθμό και τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων μπορεί να διαχωριστεί σε ήπια, μέτρια και σοβαρή κατάθλιψη.
Ο κύριος τρόπος κατάταξης της κατάθλιψης είναι η μονοπολική που κυριαρχούν με την εικόνα που προαναφέραμε και η διπολική που εναλάσσονται περίοδοι κατάθλιψης με περιόδους μανιακής συμπεριφοράς, διαχωριζόμενες από φάσεις με φυσιολογική διάθεση.
Ως μανιακή συμπεριφορά εννοούμε τα επεισόδια αυξημένης διάθεσης ή διέργεης, υπερδραστηριότητα, λογόροια, αυξημξένη «αυτοπεποίθηση» και μειωμένη ανάγκη για ύπνο.
Αιτιολογία: οι πιο σημαντικοί παράγοντες μπορεί να δημιουργήσουν κατάθλιψη είναι τα πρόσφατα δυσάρεστα – ανεπιθύμητα γεγονότα ζωής, η απώλεια αγαπημένων προσώπων, το έντονο στρες, η κακοποίηση κατά την παιδική ηλικία.
Οι αντίξοες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες μπορούν να οδηγήσουν προς την κατάθλιψη, ειδικά η ανεργία. Η ύπαρξη σοβαρών σωματικών νοσημάτων και οι γυναίκες μετά τον τοκετό. Η κληρονομικότητα παίζει επίσης ρόλο κυρίως στη διπολική διαταραχή.
Για την επιλογή του κατάλληλου ομοιοπαθητικού σκευάσματος, λανβάνονται υπ’ όψιν ακόμα και οι πιο λεπτές αποχρώσεις του συναισθήματος του ασθενούς ώστε το επιλεγμένο φάρμακο να επαναφέρει το συντομότερο δυνατό στο φυσιολογικό την διάθεση αλλά και λειτουργικότητα του ασθενή.
Αντιμετώπιση: η κατάθλιψη σύμφωνα με το ΠΟΥ μπορεί να διαγνωσθεί και να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά από τους λειτουργούς της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Η ομοιοπαθητική μπορεί αποτελεσματικά να συμβάλλει στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης σε όλα τα στάδια του ασθενούς.
Περιπτώσεις με αυξημένη πιθανότητα για αυτοχειρία πρέπει να παρακολουθούνται και ψυχιατρικά.
