Έχετε ποτέ ακούσει την Φυσικοθεραπεία Πυελικού Εδάφους; Πολλοί δεν έχουν, αλλά αυτή η εξειδικευμένη παρέμβαση είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ιατρικής περίθαλψης, για γυναίκες, άνδρες και ακόμη και παιδιά. Όπως είπαν πρόσφατα ασθενείς μου, “δεν είχα ιδέα ότι κάτι τέτοιο υπάρχει, αλλά χαίρομαι που το βρήκα, γιατί δεν υπήρχε θεραπεία στο πρόβλημα που είχα εδώ και χρόνια”.
Ποτέ δεν είχα ακούσει για την Φυσικοθεραπεία Πυελικού Εδάφους πριν την έναρξη διδακτορικού μου στο Πανεπιστήμιο Duke. Θυμάμαι πολύ καθαρά, την πρώτη φορά που έμαθα ότι κάποιοι φυσικοθεραπευτές κάνουν “αυτό”. Ένας από τους συμφοιτητές μου είχε ολοκληρώσει την πρώτη του ημέρα κλινικής άσκησης σε μια τοπική κλινική και με ενθουσιασμό μας ανέφερε αυτό που είχε δεί κι αυτός για πρώτη φορά, την “Φυσικοθεραπεία Πυελικού Εδάφους”. Μείναμε άφωνοι. Είχαμε αναλάβει σαν φυσικοθεραπευτές μέχρι τότε, περιστατικά οφυϊκού πόνου, βοηθήσαμε ασθενείς μετά από χειρουργική επέμβαση, συνεργαστήκαμε με ανθρώπους που είχαν εγκεφαλικά επεισόδια … αλλά πυελικό πόνο; Ακράτεια ούρων; Σεξουαλική δυσλειτουργία; Αυτό ήταν συγκλονιστικό και νέο.
Δεν αποτελεί έκπληξη οτι δεν ήμουν η μόνη που της είχε κάνει εντύπωση αυτό. Στους ασθενείς βλέπω ότι το 90% από αυτούς δεν έχουν ακούσει ποτέ για την Φυσικοθεραπεία Πυελικού Εδάφους και βέβαια, υπάρχουν ένα σωρό παρανοήσεις που έχουν οι άνθρωποι γενικότερα για το επάγγελμά μου.
Σκέφτηκα ότι θα ήταν χρήσιμο να μοιραστώ μερικές από τις κορυφαίες αυτές παρανοήσεις που αφορούν την Φυσικοθεραπεία Πυελικού Εδάφους, μαζί σας σήμερα:
1. Οι μόνοι άνθρωποι που χρειάζονται την Φυσικοθεραπεία Πυελικού Εδάφους είναι γυναίκες μετά τον τοκετό.
Καλό θα είναι να γνωρίζουμε ότι oi γυναίκες μετά από τοκετό με προβλήματα πυελικού εδάφους που απευθύνονται σε φυσικοθεραπευτές (ή γενικότερα σε ειδικούς) είναι σε ποσοστό μόνο το 5-10% των περιστατικών! Το υπόλοιπο 90% των ασθενών αυτής της κατηγορίας, περιλαμβάνει νέους (ηλικίας και κάτων από 8 ετών) και ηλικιωμένους (μέχρι και 95 ετών), άνδρες και γυναίκες, που βιώνουν μια μεγάλη ποικιλία συμπτωμάτων: ακράτεια ούρων, δυσκολίες στην ούρηση, ακράτεια του εντέρου, δυσκοιλιότητα, κοιλιακό άλγος, οσφυαλγία, σεξουαλική δυσλειτουργία, πυελικό πόνο ή πόνο κόκκυγα, κολπικό ή πρωκτικό πόνου, πόνο των γεννητικών οργάνων, καθώς επίσης και άνδρες ή γυναίκες πριν ή μετά κάποια πυελική χειρουργική επέμβαση.
2. Προβληματα Πυελικού Εδάφους δεν αντιμετωπίζουν οι άνδρες.
Λάθος, τέτοια προβλήματα αντιμετωπίζουν και πολλοί άνδρες. Τώρα, εγώ θα παραδεχτώ ότι στην συγκεκριμένη κλινική μας, βλέπουμε περισσότερες γυναίκες από άνδρες, αλλά αυτό δεν ισχύει για κάθε κλινική φυσικοθεραπείας πυελικού εδάφους. Εκτιμώ ότι το 20-30% των ασθενών μου είναι άνδρες. Οι πιο συχνές διαγνώσεις που αντιμετωπίζουμε σε άνδρες είναι διαταραχές μετά από προστατεκτομή, που σχετίζονται με την ακράτεια, καθώς και παραλλαγές του ανδρικού πυελικού πόνου. Αντιμετωπίζουμε όμως και σε άνδρες δυσλειτουργία του εντέρου, σεξουαλική δυσλειτουργία που σχετίζονται με πόνο, ουρική δυσλειτουργία και πόνο του κόκκυγα.
3. Αν ένα άτομο έχει ακράτεια ούρων, θα πρέπει σίγουρα να κάνει ασκήσεις Kegel (ασκήσεις ενίσχυσης του πυελικού εδάφους).
Έχει συζητηθεί αυτό στο παρελθόν εδώ, αλλά και σε άλλα blog και είναι πραγματικά μια πολύ κοινή παρερμηνεία, που συχνά αντιμετωπίζω στους ασθενείς μου. Η ακράτεια ούρων είναι ένα πρόβλημα ενός ολόκληρου συστήματος και όχι μόνο συγκεκριμένων μυών. Από μυοσκελετική άποψη, ένα άτομο χρειάζεται μια καλά λειτουργούσα μυϊκή ομάδα, που αποτελείται από τους μυς του πυελικού εδάφους, τους κοιλιακούς, τους μυς του ισχίου, το διάφραγμα και τους οσφυϊκούς μυς. Οι άνθρωποι χρειάζονται δυνατούς, αλλά ευέλικτους μυς, που να συσπώνται και να χαλαρώνουν, όταν χρειάζεται. Αν ένα άτομο έχει μειωμένη λειτουργικότητα του πυελικού εδάφους, μπορεί να έχει εξίσου μεγάλη δυσκολία συγκράτησης των ούρων. Είναι σημαντικό να εμπιστεύτει έναν φυσικοθεραπευτή, που θα καθορίσει τις συγκεκριμένες, ειδικές για το πρόβλημά του,ασκήσεις για να τον βοηθήσει.
4. Εάν κάποιος “έχει δοκιμάσει ασκήσεις Kegel” και δεν βοηθήθηκε, η Φυσικοθεραπεία Πυελικού Εδάφους δεν θα είναι σε θέση να τον βοηθήσει.
Σαν Φυσικοθεραπεύτρια Πυελικού Εδάφους, εκνευρίζομαι πολύ όταν ακούω κάτι τέτοιο…
Θέλω να πω, ειλικρινά, νομίζετε ότι θα χρειαστεί ένα διδακτορικό, 100 + ώρες επιπλέον συνεχιζόμενης εκπαίδευσης και εξειδίκευση στο αντικείμενο για να διδάξει κάποιος ασκήσεις Kegel σε έναν πάσχοντα; Μ’ αυτό θέλω να πω, ότι για την αποκατάσταση των προβλημάτων της πυέλου αυτό πυ χρειάζεται είναι κάτι πολύ περισσότερο από την απλή ενίσχυση μιας ομάδας μυών. Πρόκειται για την αποκατάσταση της λειτουργίας, τη βελτίωση της μυϊκής υποστήριξης γύρω από την πύελο, τη βελτίωση της συμπεριφοράς, των διατροφικών συνηθειών και την εκ νέου κατάρτιση κινήσεων του σώματος, για να καταστεί δυνατή η βέλτιστη λειτουργία των οργάνων.
5. Αν η μητέρα/γιαγιά/προγιαγιά σου είχε επίσης δυσκοιλιότητα/ακράτεια ούρων/διάρροια/κλπ, τότε το πρόβλημά σου είναι γενετικό και κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει.
Αυτό, επίσης, δεν είναι αλήθεια! Τώρα, εγώ δεν θα πω ότι δεν υπάρχουν γενετικά στοιχεία που μπορεί να προκαλέσουν τέτοια προβλήματα σε ένα άτομο, αλλά είναι πιθανό μόνο να εμφανίσουν ορισμένες προϋποθέσεις για την έναρξή τους. Υπάρχει όμως, πάντα κάτι που μπορεί να γίνει για να βοηθήσει! Είναι σημαντικό να απευθυνθείτε σε μια ομάδα επαγγελματιών υγείας όπως γιατροί, νοσηλευτές, φυσικοθεραπευτές, ψυχολόγοι και διαιτολόγοι για να εξασφαλιστεί ότι θα πάρετε ολοκληρωμένη και ολιστική φροντίδα για την επίτευξη της βέλτιστης υγείας σας.
6. Εάν κάποιος έχει ήδη κάνει χειρουργική επέμβαση ή σχεδιάζει να κάνει, η Φυσικοθεραπεία Πυελικού Εδάφους δεν θα τον βοηθήσει.
Η αλήθεια είναι ότι οι φυσικοθεραπευτές συνήθως συνεργάζονται στενά με χειρουργούς για να βοηθήσουν τους ασθενείς στο να επιτευχθεί η βέλτιστη αξιοποίηση της ακολουθούμενης αγωγής. Η χειρουργική επέμβαση θα διορθώσει συχνά ένα ανατομικό πρόβλημα, αλλά είναι σημαντικό να βελτιωθεί και ο έλεγχος των μυών και η λειτουργικότητά τους, για να βοηθηθεί ο πάσχων στο να πετύχει τα βέλτιστα αποτελέσματα μετά την επέμβαση. Η έρευνα έχει δείξει ότι η φυσικοθεραπεία πριν και μετά τη χειρουργική επέμβαση βελτιώνει την αποκατάσταση των ασθενών, καθώς και μειώνει την ανάγκη για κάποια μελλοντική χειρουργική επέμβαση.
7. Είναι παράξενο ένας φυσικοθεραπευτής να κάνει κολπική ή πρωκτική εξέταση;
Οι φυσικοθεραπευτές ειδικεύονται στη συνεργασία των μυοσκελετικών και νευρομυϊκών συστημάτων του σώματος. Οι μυς του πυελικού εδάφους βρίσκονται γύρω από το άνοιγμα της ουρήθρας και του κόλπου στις γυναίκες, όπως και του ορθού. Ο μόνος τρόπος για να αξιολογηθούν πραγματικά οι μυς του πυελικού εδάφους είναι μέσω μιας εξέτασης που γίνεται με γάντια και με την εισαγωγή του δακτύλου στον κόλπο ή στον πρωκτό. Αν και αυτό μπορεί να φαίνεται “μη παραδοσιακό” σε κάποιους, υπάρχει μια ισχυρή επιστημονική βάση για την πραγματοποίηση αυτής της εξέτασης. Οι Φυσικοθεραπευτές Πυελικού Εδάφους εκπαιδεύονται τόσο στην εξωτερική, αλλά και στην εσωτερική αξιολόγηση και στις αντίστοιχες τεχνικές. Η τρέχουσα ιατρική έρευνα υποστηρίζει αυτές τις τεχνικές για τη θεραπεία αυτών των ασθενών.
(παρατήρηση της συγγραφέως: Ένας φυσικοθεραπευτής μπορεί επίσης να αξιολογήσει τη γενική λειτουργικότητα του πυελικού εδάφους και με τη χρήση ειδικών συσκευών, όπως το surface emg biofeedback. Ωστόσο, η εσωτερική αξιολόγηση είναι ο “χρυσός κανόνας” για την πλήρη αξιολόγηση του πυελικού εδάφους, εάν ενδείκνυται. Εάν οι ασθενείς δεν νοιώθους άνετα με αυτό, δεν πρέπει να ακολουθηθεί αυτό το είδος της αξιολόγησης. Μερικοί ασθενείς είναι απρόθυμοι αρχικά και στη συνέχεια, μετά από μερικές επισκέψεις, μπορεί να το δεχτουν.)
8. Αν ένα άτομο έχει μια διαγνωσμένη “ιατρική αιτία” του πόνο, η φυσικοθεραπεία δεν θα βοηθήσει.
Πολλές φορές, σε κάποιες διαγνώσεις μπορεί να υπάρχει και μυοσκελετική συμμετοχή. Για παράδειγμα, εάν μια γυναίκα έχει ενδομητρίωση η οποία προκάλεσε σημαντικό πυελικό πόνο, θα έχουν συχνά σοβαρά σημεία ενεργοποίησης, περιορισμούς του συνδετικού ιστού και λειτουργικούς περιορισμούς όλων των μυών γύρω από την πύελο, σαν αποτέλεσμα του εν λόγω πόνου. Σε πολλές περιπτώσεις, αν ο ιστός του ενδομητρίου απομακρυνθει με λαπαροσκόπηση, οι περιορισμοί των μαλακών μορίων παραμένουν και ο πόνος θα συνεχίσει να υπάρχει. Μια διεπιστημονική προσέγγιση στον πόνο τείνει να είναι οτι το καλύτερο για να βοηθήσει στο να επιτευχθεί η βέλτιστη αποκατάσταση.
9. Οι συνήθειες ενός ατόμου (το φαγητό, το ποτό, κλπ) δεν σχετίζονται με τη δυσλειτουργία του του ουροποιητικού ή του εντέρου ή τον πόνο.
Αυτό μπορεί να φαίνεται προφανές, αλλά αυτή η σκέψη είναι πολύ πιο συχνή από ότι θα πίστευε κανείς. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι αν έχουν ορισμένες συνήθειες για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν μπορεί να σχετίζονται με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Δυστυχώς, αυτό είναι λάθος. Συχνά συνήθειες όπως η κατανάλωση καφέ ή των τηγανητών τροφίμων, η έντονη άσκηση ή το να κάθεται κάποιος μπροστά σε έναν υπολογιστή για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να προκαλέσουν έντονα συμπτώματα, ακόμη και όταν αυτά δεν προϋπήρχαν.
Είναι σημαντικό για το φυσικοθεραπευτή σας να αξιολογήσει όλες τις συνήθειές σας για να σας βοηθήσει να κατανοήσετε τα βήματα που μπορείτε να ακολουθήσετε για να βελτιωθεί η υγεία σας.
πηγή: http://pelvicguru.com/2013/08/05/10-common-misconceptions-about-pelvic-physical-therapy/
