Η ημικρανία είναι μία μονόπλευρη κεφαλαλγία με περιοδικές προσβολές πόνου, που συνοδεύεται από συμπτώματα σχετιζόμενα με το αυτόνομο νευρικό σύστημα. Σχεδόν πάντα εμφανίζεται πριν την ηλικία των 30 ετών.
Είναι δυνατόν να μεσολαβούν μόνο λίγες μέρες μεταξύ των επεισοδίων ή να είναι μεγαλύτερο το διάστημα, φθάνοντας τους πέντε-έξι μήνες. Ο πόνος είναι παλλόμενος και μπορεί να εγκαθίσταται πίσω από τον έναν οφθαλμό. Συχνά συνοδεύεται από γενικά συμπτώματα όπως ναυτία, έμετο, διάρροια, φωτοφοβία, ηχοφοβία, μεταβολές στη διάθεση, στην σεξουαλική συμπεριφορά, στην όρεξη και σπανιότερα από εστιακά νευρολογικά ελλείμματα. Οι περισσότεροι ασθενείς αισθάνονται, κατά κανόνα, ανίκανοι να συνεχίσουν τις φυσιολογικές, καθημερινές δραστηριότητες. Ορισμένοι πρέπει να μείνουν ξαπλωμένοι σε ένα ήσυχο, σκοτεινό δωμάτιο μέχρι να περάσει η κρίση της ημικρανίας. Οι προσβολές της ημικρανίας συνήθως διαρκούν περισσότερες από τέσσερις ώρες και μπορεί να επιμένουν για ένα εικοσιτετράωρο 24 ή ακόμη και μεγαλύτερο διάστημα. Οι ασθενείς συνήθως χρειάζονται ακόμη μία μέρα για πλήρη ανάρρωση, επειδή το αίσθημα κόπωσης και εξάντλησης υφίσταται και μετά την αποδρομή της ημικρανίας. Στα μεσοδιαστήματα των κρίσεων αισθάνονται απολύτως καλά.
Η μεγάλη πλειοψηφία των πασχόντων, περίπου το 60% έως το70% , είναι γυναίκες και σε πολλές περιπτώσεις αναφέρεται, στο ιστορικό τους, η ύπαρξη ατόμων με ημικρανίες στο οικογενειακό περιβάλλον.
Οι ημικρανίες είναι δυνατόν να προκληθούν από αλλαγές στη δίαιτα ή συνηθειών στον ύπνο, από τρόφιμα που περιέχουν τυραμίνη, νατριούχο γλουταμάτη, νιτρώδη, αλκοόλη, καθώς και ορμόνες και αντισυλληπτικά, αλλά και παράγοντες όπως η κούραση, το στρες, η έμμηνος ρύση, ο μυϊκός σπασμός, το έντονο ηλιακό φως και οι έντονες οσμές. Οι ασθενείς συχνά αποφεύγουν ασυναίσθητα αυτούς τους παράγοντες έκλυσης της ημικρανίας.
Πολλές διεθνείς μελέτες, όπως η μελέτη GERAC(2007), που πραγματοποιήθηκε σε 3800 περίπου ασθενείς, συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι η θεραπεία με βελονισμό έχει από πολύ καλά έως άριστα αποτελέσματα.
Το συμπέρασμα επιβεβαιώνεται και από την μακρά εμπειρία μου τόσο στο ιδιωτικό ιατρείο όσο και στο Ιατρείο Πόνου του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης, που δημιούργησα με τις συναδέλφους Μ. Γκιάλα και Ε. Τσάκωνα το 1985, το πρώτο πανελλαδικά Εξωτερικό Ιατρείο Πόνου σε δημόσιο νοσοκομείο, στο οποίο εφαρμόζεται ο ιατρικός βελονισμό
Εν κατακλείδι, ο βελονισμός αποτελεί πολύτιμο εργαλείο για τον περιορισμό των κρίσεων της ημικρανίας και την αντιμετώπιση των συνοδών συμπτωμάτων της και επομένως για την βελτίωση της ποιότητας ζωής των πασχόντων. Οι βελόνες που χρησιμοποιούνται είναι μιας χρήσεως και τοποθετούνται υποδόρια, κυρίως στο κεφάλι αλλά και στα άκρα.
Πηγή: «Ο πόνος και η αντιμετώπισή του», Βασιλάκος Δημήτριος, Εκδόσεις Εφύρα, Ιωάννινα, 2008
