Ως ειδικός στον ώμο, βλέπω πολλούς ανθρώπους με ρήξη στροφικού πετάλου, αλλά δυστυχώς, οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν ενημερωθεί καλά ή δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτό.
Πολλοί πιστεύουν ότι ένας σπασμένος τένοντας σημαίνει χειρουργική επέμβαση ή μια ζωή με πόνο και αναπηρία. Ωστόσο, αυτό δεν συμβαίνει και γι ‘αυτό θέλω να συζητήσω μαζί σας, μερικά από τα βασικά σημεία που πιστεύω ότι δεν εξηγούνται καλά σε ασθενείς με ρήξη στροφικού πετάλου και θα σας δώσω έτσι μερικές συμβουλές.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να πούμε στον ασθενή είναι ότι η ρήξη στροφικού πετάλου είναι μια κοινή, πραγματικά συνηθισμένη στην πραγματικότητα κατάσταση και θα πρέπει να θεωρείται σαν ένα φυσιολογικό μέρος της γήρανσης. Συχνά βλέπουμε ασθενείς με διαγνωσμένη ρήξη στροφικού πετάλου, όμως χωρίς πόνο ή άλλα συμπτώματα, από την ηλικία των 50 ετών και πάνω (αναφ.). Στην πραγματικότητα, μια μελέτη διαπίστωσε ότι αν είστε άνω των 50 ετών και έχετε εικόνα ρήξης στροφικού πετάλου σε μια ακτινολογική απεικόνηση, είναι δύο φορές πιο πιθανό να μην έχετε οποιοδήποτε σύμπτωμα. Αυτό δε, αυξάνεται στις τέσσερις φορές από την ηλικία των 80 ετών και άνω (αναφ.). Έτσι υπάρχει σημαντική σχέση συνύπαρξης των γκρίζων κροτάφων με την ρήξη στροφικού πετάλου!
Αυτό συνήθως, δεν εξηγείται κατάλληλα σε ασθενείς αυτής της ηλικίας που παρουσιάζουν πόνο στον ώμο και έχουν τα αντίστοιχα ακτινολογικά ευρήματα. Γι αυτό πρέπει να αρχίσουμε να ενημερώνουμε πιο συχνά τους ασθενείς αυτής της ηλικίας, ότι τα ακτινονολογικά τους ευρήματα μπορεί να ήταν εκεί πολύ πριν αρχίσουν να έχουν οποιοδήποτε σύμπτωμα.
Μπορεί επίσης να έχουν παρόμοιες ρήξεις και αντίστοιχη ακτινολογική εικόνα και στον μη επώδυνο ώμο τους. Παρακαλώ όμως να είστε προσεκτικοί πως τα λέτε αυτά σε μερικούς ασθενείς, γιατί η δύναμη των λέξεων είναι σημαντική και εξηγώντας έτσι απλά αυτή την κατάσταση, μπορεί να τους κάνετε να αισθάνονται αντίστοιχα συμπτώματα και στον υγιή ώμο τους.
Δεν είναι σχοινί!
Θέλω να σας μεταφέρω στη συνέχεια, πώς μπορούμε να εξηγήσουμε τη ρήξη στροφικού πετάλου καλύτερα στους ασθενείς μας. Είναι τρομακτικό να σας πει κάποιος ότι έχετε έναν τελείως ή σχεδόν κομμένο τένοντα ή η άρθρωσή σας κρέμμεται από ένα νήμα. Αυτή η φριχτή εξήγηση δεν πρέπει ΠΟΤΕ να χρησιμοποιείται.
Αρχικά, πιστεύω ότι πρέπει να εξηγήσουμε στους ασθενείς ότι δεν είναι όλοι οι τένοντες ίδιοι. Πολλοί πιστεύουν ότι οι τένοντες μας είναι σαν τον Αχίλλειο τένοντα, μια δομή που μοιάζει με σχοινί και που καταφύεται σε μια στενή οστεώδη προεξοχή. Στην πραγματικότητα, οι τένοντες μας έχουν μια μεγάλη ποικιλία σχημάτων και μεγεθών, από μακριά λεπτά σχοινιά, έως μεγάλες και επίπεδες λωρίδες.
Η ομάδα των τενόντων του στροφικού πετάλου είναι μοναδική στο ότι είναι ΟΛΟΙ συνδεδεμένοι μεταξύ τους και σχηματίζουν μια μεγάλη συνεχή δομή γύρω από την κεφαλή του βραχιονίου. Οι περισσότεροι κλινικοί γιατροί γνωρίζουν ότι οι μικρότεροι τένοντες του υπερακάνθιου, του υποπλάτιου και του μικρού και μεγάλου στρογγύλου πλέκονται όλοι μαζί, αλλά πολλοί δεν γνωρίζουν ότι ο υποπλάτιος συνδέεται επίσης με τον υπερακάνθιο κατά μήκος της μακράς κεφαλής του δικεφάλου, κάνοντας ουσιαστικά το στροφικό πέταλο μια συνεχή δομή στο σύνολό του.
Έτσι, όταν κάποιος έχει υποστεί ρήξη σε ένα τένοντα του στροφικού πετάλου, αυτό που έχει στην πραγματικότητα έχει, είναι μια τρύπα σε αυτή τη μεγάλη επίπεδη κουβέρτα, όση το μέγεθος του τένοντα, και όχι ένα σπάσιμο σε ένα σχοινί όπως συχνά περιγράφεται.
Συχνά χρησιμοποιώ αυτή την γενική περιγραφή, για να βοηθήσω τους ασθενείς να καταλάβουν πώς είναι τοποθετημένο το στροφικό πέταλο, και έτσι να κατανοήσουν καλύτερα το πρόβλημά τους.
Με αυτό τον τρόπο, εξηγώ στους ασθενείς, ότι μόνο και μόνο επειδή έχετε μια τρύπα σε μια κουβέρτα, δεν σημαίνει ότι η υπόλοιπη κουβέρτα είναι άχρηστη. Μια κουβέρτα με μια τρύπα μπορεί ακόμα να σας κρατήσει ζεστούς τη νύχτα, και όταν τραβάτε το ένα άκρο της κουβέρτας, το άλλο άκρο θα κινείται, παρ’ όλο που υπάρχει η τρύπα.
Το παράδειγμα της κουβέρτας δεν είναι διαφορετικό από το σχετικό που περιγράφει την κάκωση του τένοντα των κάτω άκρων, παρ’ ότι εκεί ασχολούμαστε με την αποκατάσταση του περιβλήματος του τένοντα και όχι της “τρύπας”. Αλλά βρίσκω ότι το παράδειγμα με την τρύπα στην κουβέρτα βοηθάει να απομακρυνθεί ο φόβος και το άγχος από τον ασθενή και τον βοηθά να συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να δουλέψει με την υπόλοιπη κουβέρτα γύρω από αυτή την τρύπα.
Αυτό το γενικό παράδειγμα μπορεί επίσης να βοηθήσει τους ασθενείς να καταλάβουν πώς είναι ασφαλές να ασκούνται, παρά την ρήξη του στροφικού πετάλου τους. Πολλοί πιστεύουν ότι η άσκηση ή η μετακίνηση θα επιδεινώσει το πρόβλημα, αλλά όταν εξηγείτε πώς η άσκηση μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση της λειτουργίας της “υπόλοιπης κουβέρτας γύρω από την τρύπα”, να βελτιώσει την κίνηση των ώμων τους και να μειώσει τον πόνο τους, οι ασθενείς τείνουν να κατανοούν και να συνεργάζονται καλύτερα. Δεν υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις οτι η ρήξη στροφικού πετάλου επιδεινώνεται με την άσκηση και τη δραστηριότητα (αναφ.).
Ωστόσο, γνωρίζουμε καλά, ότι η άσκηση μπορεί να έχει και άλλα μη εμβιομηχανικά αποτελέσματα, όπως να μειώσει τον πόνο και να βελτιώσει τη λειτουργικότητα της άρθρωσης, παρά τους “σπασμένους” τένοντες του στροφικού πετάλου, καθώς και άλλα πράγματα, όπως η ανασταλτική μάθηση, η έκθεση στο φόβο της κίνησης και η μείωση του επιβλαβή ανασταλτικού ελέγχου. (αναφ., αναφ.)
Όχι μόνο η κουβέρτα!
Τέλος, νομίζω ότι αυτό το γενικό παράδειγμα της κουβέρτας είναι χρήσιμο και για εμάς τους κλινικούς, καθώς μπορεί να μας βοηθήσει να αποφασίσουμε ποιος μπορεί ή δεν μπορεί να ακολουθήσει συντηρητική αγωγή έχοντας μια ρήξη στροφικού πετάλου, ανάλογα με το μέγεθος και τη θέση αυτής της “τρύπας στην κουβέρτα”. Υπάρχει κάποια έρευνα που δηλώνει ότι αν η “τρύπα” είναι μεγάλη (πάνω από 1,5cm) και/ή περιλαμβάνει πολλούς τένοντες (ιδιαίτερα του υπερακάνθιου και του υποπλάτιου), τότε ίσως δικαιολογείται η χειρουργική επέμβαση (αναφ.).
Ωστόσο, δεν είναι τόσο απλό, όπως το να χρησιμοποιείτε μόνο το μέγεθος και τη θέση της ρήξης του στροφικού πετάλου, για να αποφασίσετε ποιος χρειάζεται ή δεν χρειάζεται χειρουργική επέμβαση. Άλλες έρευνες έχουν διαπιστώσει ότι υπάρχουν και πολλοί άλλοι παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη, όπως τα επίπεδα δραστηριότητας του ασθενή, άλλοι παράγοντες της γενικής υγείας (συννοσηρότητα), καθώς και η κοινωνική του κατάσταση (επίπεδα εκπαίδευσης). Όλοι αυτοί οι παράγοντες, μαζί με τις πεποιθήσεις και τις προσδοκίες του ασθενή, είναι σημαντικό να ληφθούν υπόψη στην λήψη της απόφασης, στο τι είναι καταλληλότερο για τον ασθενή η χειρουργική επέμβαση ή η συντηρητική αγωγή.
Για να βάλω το θέμα όσο πιο απλά μπορώ, όταν πρόκειται για περιστατικά ρήξης στροφικού πετάλου, είναι ζωτικής σημασίας να εκτιμήσουμε σε ποια μορφή βρίσκεται το άτομο και όχι μόνο η μορφή της βλάβης του, για να οδηγηθούμε στην σωστότερη απόφαση για την αποκατάστασή του.
Και αυτό ισχύει για όλα τα άλλα περιστατικά που βλέπουμε. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι πρέπει να αξιολογούμε και να διαχειριζόμαστε το άτομο ως σύνολο, όχι μόνο τη δομή του προβλήματός του.Ελπίζω να αρχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτό το παράδειγμα της “τρύπας στην κουβέρτα” για να βοηθήσετε τους ασθενείς σας να κατανοήσουν καλύτερα τη ρήξη του στροφικού πετάλου και ίσως να λειτουργήσει σαν αντίδοτο στις άσχημες νοητικές πληροφορίες που παίρνουν συχνά. Και τέλος, όταν πρόκειται να εκτιμήσετε, να θεραπεύσετε και να συμβουλεύσετε τους ασθενείς τι θα κάνετε με το πρόβλημά τους, θυμηθείτε ότι δεν είναι μόνο το μέγεθος της “τρύπας στην κουβέρτα”, αλλά επίσης και το σχήμα του κρεβατιού, της κρεβατοκάμαρας και του υπόλοιπου σπιτιού.
πηγή: https://thesports.physio/2018/05/26/a-hole-in-the-blanket/
