Στυτική δυσλειτουργία είναι η αδυναμία επίτευξης στύσης, αρκετά σκληρής και διαρκούς, ώστε να επιτευχθεί ικανοποιητική σεξουαλική επαφή. Η διεθνής μελέτη της Μασαχουσέτης των ΗΠΑ αναφέρει ότι σε άνδρες του γενικού πληθυσμού ηλικίας 40-70 ετών η επίπτωση της πλήρους ανικανότητας είναι 5,1% στα 40 και τριπλασιάζεται στο 15% στα 70 και της μέτριας δυσλειτουργίας είναι 17% στα 40 και διπλασιάζεται στο 34% στα 70.
Στην Ελλάδα υπολογίζεται, ότι περίπου 450.000 Έλληνες παρουσιάζουν μετρίου βαθμού προβλήματα στύσης. Από αυτούς οι 11.500 κάθε χρόνο θα μεταπίπτουν σε πλήρη ανικανότητα. Ωστόσο, το πρόβλημα συνήθως δεν αναφέρεται στον ιατρό κυρίως για λόγους ντροπής. Έτσι με το χρόνο επιδεινώνεται και τελικά φθάνει να συνοδεύεται από τάση κοινωνικής απομόνωσης και κατάθλιψης.
Αιτιολογικά η στυτική δυσλειτουργία μπορεί να είναι αμιγώς ψυχολογική ή να ξεκινά από οργανική βάση και να προστίθεται και ο ψυχολογικός παράγοντας, αφού η εμφάνιση της οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο σεξουαλικής αποτυχίας. Στα μεγαλύτερα άτομα η αιτιολογία είναι συνήθως πολυπαραγοντική και μπορεί να περιλαμβάνει το σακχαρώδη διαβήτη, καρδιοαγγειακά προβλήματα, χειρουργικές επεμβάσεις για καρκίνο προστάτη ή ουροδόχου κύστης, νευρολογικές παθήσεις, φάρμακα όπως τα ψυχοφάρμακα και κάποια καρδιολογικά και ορμονικές διαταραχές. Στα νεώτερης ηλικίας άτομα προεξάρχουν οι ψυχολογικοί παράγοντες και οι χρόνιες προστατίτιδες.
Η διάγνωση της αιτιολογίας της διαταραχής μπορεί να γίνει από τον ανδρολόγο και στηρίζεται στο ιστορικό, την εξέταση, ένα βασικό αιματολογικό, ορμονικό και καρδιολογικό έλεγχο και σε δυσκολότερες περιπτώσεις με την χρήση του έγχρωμου Triplex πέους, που ελέγχει την αγγειακή φάση της στύσης.
Η ψυχολογική υποστήριξη του ασθενούς είναι πάντα απαραίτητη. Επίσης η βελτίωση του τρόπου ζωής με περισσότερη άσκηση, διακοπή καπνίσματος και βελτίωση της διατροφής μπορεί ενίοτε να έχει εντυπωσιακά αποτελέσματα. Οι τρόποι αντιμετώπισης, που μπορούν να λύσουν το πρόβλημα περιλαμβάνουν:
- Φάρμακα από το στόμα, που βελτιώνουν την κυκλοφορία του αίματος στο πέος και σε συνδυασμό με σεξουαλική διέγερση ενισχύουν τη στύση. Ωστόσο, δεν είναι αποτελεσματικά στο 30% των περιπτώσεων, ιδιαίτερα σε ασθενείς με νευρολογική βλάβη, σοβαρή αγγειοπάθεια και σ’ αυτούς που υποβλήθηκαν σε ριζική προστατεκτομή. Επίσης σε κάποιες συνυπάρχουσες παθήσεις η χρήση τους αντενδείκνυται.
- Η ένεση φαρμάκου με βελόνα στα σηραγγώδη σώματα του πέους προκαλεί στύση σε αρκετούς ασθενείς. Ωστόσο, μπορεί να προκληθεί πόνος, αιματώματα, πριαπισμός (παρατεταμένη επώδυνη στύση) και μακροπρόθεσμα σκλήρυνση των σηραγγωδών σωμάτων. Επιπλέον, η αποτελεσματικότητα των ενέσεων μειώνεται με την πάροδο του χρόνου.
- Η τοποθέτηση πεϊκής πρόθεσης χειρουργικά αποτελεί την πλέον αποτελεσματική, μόνιμη και ασφαλή θεραπεία για τους ασθενείς, που δεν ανταποκρίνονται στα φάρμακα ή έχουν σοβαρές παρενέργειες ή δεν τα επιθυμούν. Η πεϊκή πρόθεση είναι ένα υδραυλικό εμφύτευμα, που τοποθετείται με απλή επέμβαση διάρκειας περίπου μίας ώρας και νοσηλείας μίας ημέρας. Η τομή είναι μικρή, αόρατη στη κάτω επιφάνεια του πέους και το υλικό δεν γίνεται αντιληπτό, ούτε καν από τη σύντροφο την ώρα της επαφής. Πρόσφατη κλινική μελέτη απέδειξε ότι η τοποθέτηση πεϊκών προθέσεων είχε ως αποτέλεσμα την πολύ μεγαλύτερη ικανοποίηση των ανδρών (93%) σε σύγκριση με τα φάρμακα (51%) και τις ενέσεις στο πέος (40%). Επιπρόσθετα κλινική μελέτη σε 90 δικά μου περιστατικά δημοσιευμένη στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό “The journal of sexual medicine” ανέδειξε πλήρη συσχέτιση της σεξουαλικής ικανοποίησης του πάσχοντος μετά την τοποθέτηση της πρόθεσης με τη σεξουαλική ικανοποίηση της συντρόφου του. Η υπεροχή της πεϊκής πρόθεσης σχετίζεται με το, ότι είναι η μοναδική θεραπεία που, επιτρέπει την αυθόρμητη σεξουαλική επαφή οποιαδήποτε στιγμή καθώς η στύση επιτυγχάνεται μέσα σε δευτερόλεπτα χωρίς να απαιτείται ΄΄προετοιμασία΄΄ ή να υπάρχει πιθανότητα αποτυχίας (όπως με τα χάπια και τις ενέσεις), ενώ η στύση διατηρείται για όσο διάστημα επιθυμεί ο άνδρας. Ακόμη αίσθηση, εκσπερμάτιση και οργασμός γίνονται φυσιολογικά.
Η πρόθεση αποτελείται από τρία τμήματα. Τους δύο κυλίνδρους (cylinders), που τοποθετούνται μέσα στα σηραγγώδη σώματα, που είναι οι δύο στυτικές μονάδες του πέους, την αντλία (pump), που τοποθετείται μέσα στο όσχεο και το ντεπόζιτο (Reservoir),που τοποθετείται πλαγίως της ουροδόχου κύστης. Όλα τα τμήματα αυτά τοποθετούνται στη θέση τους από μια μικρή τομή, που γίνεται στην κάτω επιφάνεια του πέους, στο όριο με το όσχεο ακόμη και υπό ραχιαία αναισθησία (μόνο από τη μέση και κάτω). Τίποτε δεν είναι ορατό εξωτερικά και μόνο η αντλία ψηλαφιέται από τον ασθενή στο όσχεο, όπως ψηλαφά τους όρχεις του. Η λειτουργία της πρόθεσης είναι καθαρά υδραυλική. Για την πλήρωση των κυλίνδρων με το νερό, που υπάρχει μέσα στο ντεπόζιτο και συνεπώς το φούσκωμα των κυλίνδρων και την επίτευξη στύσης, αρκεί να πιέσει κανείς σαν να φουσκώνει ένα πιεσόμετρο το κάτω στρογγυλό μέρος της αντλίας. Η στύση, που επιτυγχάνεται είναι πολύ σκληρή, ο οργασμός, η ηδονή και η εκσπερμάτιση είναι φυσιολογικές, όπως και κατά την σεξουαλική πράξη χωρίς τη συσκευή. Η πρόθεση απενεργοποιείται, όταν ο ασθενής το επιθυμεί. Αυτό γίνεται πιέζοντας παρατεταμένα το κάτω μέρος της αντλίας, με αποτέλεσμα το νερό από τους κυλίνδρους να επανέρχεται στο ντεπόζιτο και το πέος να πέφτει.
Η επέμβαση είναι πάντα αποτελεσματική και ασφαλής και δίνει στον ασθενή την δυνατότητα να αποκτήσει πλήρως την χαμένη δραστηριότητα του. Το υλικό γίνεται πάντα δεκτό από τον οργανισμό και έτσι δεν τίθεται θέμα απόρριψης. Η διάρκεια ζωής του είναι απεριόριστη, αλλά εάν υποστεί βλάβη αντικαθίσταται άμεσα με τον ίδιο τρόπο, που τοποθετήθηκε αφού καλύπτεται από εγγύηση εφόρου ζωής. Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις αφού το υλικό καλύπτεται από αντιβιοτικό κάλυμμα, αν υποστεί επιμόλυνση, κάτι που συνήθως συμβαίνει μέσα στις πρώτες 2 εβδομάδες από την τοποθέτηση του, το αφαιρούμε και επανατοποθετούμε καινούργιο μετά 4 μήνες από την αφαίρεση, που και πάλι καλύπτεται από την εγγύηση της εταιρείας. Έτσι λοιπόν τα προβλήματα είναι πρακτικά ανύπαρκτα και σίγουρα το όφελος από την επέμβαση πολύ μεγάλο. Στο video, που ακολουθεί φαίνεται η διαδικασία στύσης με την πεϊκή πρόθεση, καθώς και η διαδικασία απενεργοποίησης της, που ας σημειωθεί μπορεί να γίνει όποτε το επιθυμεί ο ασθενής
