Το ήπαρ είναι το μεγαλύτερο συμπαγές μας όργανο. Ζυγίζει περίπου 1,5 κιλό. Ένας από τους βασικούς ρόλους του στον ανθρώπινο οργανισμό είναι η πέψη και η χρησιμοποίηση των θρεπτικών συστατικών της τροφής. Άλλος σημαντικός βιολογικός ρόλος του ήπατος είναι η μετατροπή της γλυκόζης σε γλυκογόνο και η αποθηκευσή της σε αυτή τη μορφή στο συκώτι, μέχρι να υπάρξει ανάγκη να χρησιμοποιηθεί, δηλαδή στα χρονικά διαστήματα μεταξύ των γευμάτων ή κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Έπισης στο συκώτι αποθηκεύονται διάφορες βιταμίνες και μέταλλα. Όταν μέσω της διατροφής μας καταναλώνουμε μεγάλες ποσότητες λίπους, το συκώτι αποθηκεύει το πλεονάζον λίπος στα ηπατοκύτταρα με απώτερο στόχο να το αποδομήσει απελευθερώνοντας ενέργεια σε φάσεις που θα υπάρξει έλλειμμα ενέργειας. Όταν προοδευτικά αποθηκεύεται συνεχώς λίπος στο συκώτι, έχουμε σαν αποτέλεσμα αυτό που ονομάζουμε Λιπώδες ήπαρ ή Λιπώδη διήθηση του ήπατος.
Το συκώτι είναι ένα εργοστάσιο για το ανθρώπινο σώμα. Παράγει διάφορες πρωτεΐνες καίριας σημασίας, όπως για παράδειγμα πρωτεϊνες που συντελούν στην πήξη του αίματος. Μια από τις βασικές λειτουργίες αυτού του εργοστασίου είναι η αποτοξίνωση από βλαβερές ουσίες για τον ανθρώπινο οργανισμό. Τέτοιες ουσίες μπορεί να είναι το αλκοόλ, η φαρμακευτική αγωγή που ακολουθεί κάποιος, ακόμη και ουσιές που περιέχονται στα καλλυντικά προϊόντα που χρησιμοποιούμε καθημερινά και έρχονται σε επαφή με το δέρμα μας. Μέσα στα ηπατοκύτταρα βρίσκονται ένζυμα τα οποία διασπούν αυτές τις ουσίες με σκοπό είτε την απελευθέρωση ενέργειας, είτε την μετατροπή τους σε απλούστερα συστατικά που μπορούν στη συνέχεια να απεκκριθούν από τα νεφρά.
Πώς οδηγούμαστε στο Λιπώδες ήπαρ; Στην πραγματικότητα το λιπώδες ήπαρ είναι το αποτέλεσμα της εναπόθεσης λιπαρών οξέων και τριγλυκεριδίων στο συκώτι. Καταστάσεις όπως ο Σακχαρώδης Διαβήτης, η λήψη στεροειδών και άλλων αντιφλεγμονωδών φαρμάκων μπορεί να διαταράξει το μεταβολισμό των λιπαρών οξέων. Για αρκετά χρόνια η επιστημονική κοινότητα θεωρούσε αυτή την εναπόθεση λίπους στο συκώτι ακίνδυνη, αλλά τα τελευταία χρόνια γνωρίζουμε οτι κάτι τέτοιο μπορεί να προκαλέσει την ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος καθώς και των ηπατικών αστεροειδών κυττάρων, που συνδέονται με την κίρρωση του ήπατος, καθώς παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη κολλαγονώδους συνδετικού ιστού στο ινωτικό και κιρρωτικό συκώτι.
Παράγοντες κινδύνου για ανάπτυξη μη αλκοολικής αιτιολογίας λιπώδους διήθησης είναι ο Σακχαρώδης Διαβήτης, η Παχυσαρκία, οι Πολυκυστικές ωοθήκες (καθώς σχετίζονται με την ινσουλινοαντοχή), η Υπερλιπιδαιμία, η Υπερτριγλυκεριδαιμία και αυξημένη Αρτηριακή Πίεση. Επίσης άτομα με ιογενείς μορφές Ηπατίτιδας είναι πιο ευαίσθητα στην ανάπτυξη του λιπώδους ήπατος. Η νόσος στα πρώτα της στάδια είναι σχετικά σιωπηλή. Τα συμπτώματα που μπορεί να παρατηρηθούν είναι ήπιοι πόνοι και εξάντληση. Όταν το άτομο αντιληφθεί στον εργαστηριακό έλεγχο οτι έχει αυξημένες τιμές στα ηπατικά ένζυμα και σε ουσίες που σχετίζονται με παθήσεις του ήπατος (τρανσαμινάση της αλανίνης ALT, SGPT, ασπαρτική τρανσαμινάση AST, SGOT, αλκαλική φωσφατάση ALP, γ-γλουταμυλ-τρανφεράση GGT, γαλακτική αφυδρογονάση LDH, χολερυθρίνη, αλβουμίνη και ολικές πρωτεΐνες και χρόνος προθρομβίνης PT) αυτό σημαίνει οτι χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση για να αποκλειστούν ιϊκές αιτίες ηπατίτιδας και κακοήθειες. Αν η κατανάλωση αλκοόλ είναι σχετικά χαμηλή τότε το άτομο χρειάζεται να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό ωστε να ακολουθήσει μια ισορροπημένη διατροφή συνοδευόμενη από ένα πλάνο συστηματικής φυσικής δραστηριότητας.
