Η ομοιοπαθητική είναι ένα ολοκληρωμένο ιατρικό σύστημα που αποτελεί μέρος του μεγάλου και ενιαίου κορμού της ιατρικής.
Η ομοιοπαθητική ιατρική εξετάζει και θεραπεύει τον άνθρωπο μέσα από τη μελέτη της ιδιοσυγκρασίας του χωρίς βλαπτικές συνέπειες δηλαδή χωρίς παρενέργειες. Ο πρώτος και βασικός νόμος της ομοιοπαθητικής, που έθεσε ο Ιπποκράτης, είναι ο νόμος των ομοίων ή αλλιώς «τα όμοια τοις ομοίοις εισίν ιάματα», που σημαίνει ότι τα όμοια θεραπεύονται από τα όμοια.
Η επιλογή του ομοιοπαθητικού φαρμάκου βασίζεται στην ιδιοσυγκρασία του ασθενούς στο σύνολο δηλαδή των σωματικών και ψυχοδιανοητικών χαρακτηριστικών του κάθε ανθρώπου.
Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται στην ομοιοπαθητική ιατρική προέρχονται από φαρμακευτικά φυτά και φυσικές φαρμακευτικές ουσίες σε αυτούσια μορφή. Το ομοιοπαθητικό φάρμακο έχει αποδειχθεί από την κλινική πράξη και την επιστημονική έρευνα ότι έχει ισχυρή θεραπευτική δράση χωρίς καμία αντένδειξη ή παρενέργεια. Κινητοποιεί τους ενδογενείς μηχανισμούς που διαθέτει ο οργανισμός προκειμένου να διατηρήσει την υγεία και την ισορροπία του, τους ενισχύει και παράγει αντίδραση ανάταξης της εκάστοτε βλάβης.
Η παράλληλη χορήγηση ομοιοπαθητικών και αλλοπαθητικών σκευασμάτων είναι και εφικτή και υπέρ του συμφέροντος της υγείας του ασθενούς.
Ο φυσιολογικός ρόλος του ανοσοποιητικού συστήματος είναι να προστατεύει τον οργανισμό και να αντιμετωπίζει τις λοιμώξεις που προκαλούνται από ιούς και μικρόβια που εισβάλλουν στο σώμα. Όταν όμως το ανοσοποιητικό σύστημα λανθασμένα επιτίθεται εναντίον του ίδιου του σώματος, στοχεύοντας τα κύτταρα, τους ιστούς και τα όργανα, τότε δημιουργούνται αυτοάνοσα νοσήματα. Στα αυτοάναοσα νοσήματα του νευρικού συστήματος ανήκει και η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας. Στα νοσήματα αυτά ο ψυχοδιανοητικός παράγοντας παίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο και η κακή ψυχολογία του ασθενούς διαταράσσει γενικότερα τη φυσιολογία ολόκληρου του οργανισμού και δημιουργεί παθολογία. Στη Σκλήρυνση Κατά Πλάκας έχουμε συχνά να αντιμετωπίσουμε εκτός των σωματικών συμπτωμάτων και πολλά ψυχοδιανοητικά προβλήματα όπως αρνητικά συναισθήματα, απογοήτευση, ανασφάλεια, φόβο.
Βασική αρχή της ομοιοπαθητικής είναι ότι το σωματικό και το ψυχοδιανοητικά μέρος του ανθρώπου είναι αλληλοεπηρεαζόμενα και αλληλοεξαρτώμενα. Άρα η κακή ψυχολογία μπορεί να προκαλέσει ασθένεια αποδυναμώνοντας τη φυσική μας κατάσταση ή μπορεί να επιδεινώσει μία ήδη υπάρχουσα ασθένεια.
Στα αυτοάνοσα νοσήματα η ομοιοπαθητική έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει, έχει δηλαδή ένδειξη για την αντιμετώπιση των παθήσεων αυτών. Η ομοιοπαθητική στοχεύει στο να φυσιολογικοποιήσει τους μηχανισμούς αυτοάνοσης αντίδρασης του οργανισμού και να ανατάξει τη δυσλειτουργία του. Η ομοιοπαθητική αγωγή βελτιώνει καθοριστικά τη λειτουργία του ανοσολογικού συστήματος και την προδιάθεση για αυτοάνοσες αντιδράσεις. Ταυτόχρονα βοηθά σημαντικά την ψυχολογία του ασθενούς. Ασθενείς που ακολουθούν ομοιοπαθητική θεραπεία είναι δυνατόν να νιώσουν μια μεγάλη ψυχική τόνωση και γίνεται πολύ πιο θετικός ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τη ζωή. Αυτή η αίσθηση της ψυχοδιανοητικής ευεξίας πολύ συχνά προηγείται της βελτίωσης των σωματικών συμπτωμάτων, διότι με βάση τους νόμους της ομοιοπαθητικής παθοφυσιολογίας, η θεραπεία με το ομοιοπαθητικό φάρμακο γίνεται από μέσα προς τα έξω, δηλαδή από το ψυχοδιανοητικά μέρος προς το σωματικό μέρος.
Σύμφωνα με τη μακρόχρονη κλινική εμπειρία η ομοιοπαθητική θεραπεία θα μπορούσε να αποτελέσει μια πολύ καλή συμπληρωματική θεραπευτική επιλογή για τα αυτοάνοσα νοσήματα και η συνεισφορά της ομοιοπαθητικής ιατρικής στην υποστήριξη ασθενών με χρόνιες παθήσεις, όπως η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, είναι μεγάλη.
Περιοδικό “Επικοινωνούμε”, τεύχος 15
Σύλλογος Ατόμων με Σκλήρυνση κατά Πλάκας (ΣΑμΣΚΠ)
www.msassociationhellas.org
