O βελονισμός συμβάλει θετικά στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας
Βασικά στοιχεία για το υπέρβαρο και την παχυσαρκία
- Σε όλο τον κόσμο η παχυσαρκία έχει υπερδιπλασιαστεί από το 1980.
- Το 2014, πάνω από 1,9 δισεκατομμύρια ενήλικες, 18 ετών και άνω, ήταν υπέρβαροι.
- Από αυτούς πάνω από 600 εκατομμύρια ήταν παχύσαρκοι.
- Συνολικά, περίπου το 13% του παγκόσμιου πληθυσμού των ενηλίκων (11% των ανδρών και 15% των γυναικών) ήταν παχύσαρκοι το 2014.
- Το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε χώρες όπου το υπερβολικό βάρος και η παχυσαρκία σκοτώνει περισσότερους ανθρώπους από ό, τι το χαμηλό βάρος.
- 42 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 5 ετών ήταν υπέρβαροι ή παχύσαρκοι το 2013.
- Η παχυσαρκία μπορεί να προληφθεί.
WHO (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας), 2015
Τί είναι το υπέρβαρο και τί η παχυσαρκία;
Το υπέρβαρο και η παχυσαρκία ορίζονται ως η ανώμαλη ή η υπερβολική συσσώρευση λίπους, που μπορεί να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία.
Ο δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ ή ΒΜΙ), είναι ο δείκτης του βάρους προς το ύψος. Συνήθως χρησιμοποιείται για την ταξινόμηση του υπερβολικού βάρους και της παχυσαρκίας σε ενήλικες. Ορίζεται ως το βάρος ενός ατόμου σε κιλά διαιρούμενο με το τετράγωνο του ύψους του σε μέτρα (kg / m2).
Σύμφωνα με τον ΠΟΥ:
- ΒΜΙ ≥ με 25 είναι υπέρβαρο
- ΒΜΙ ≥ με 30 είναι παχύσαρκο.
WHO (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας), 2015
Τι προκαλεί την παχυσαρκία και το υπέρβαρο;
Η βασική αιτία της παχυσαρκίας και του υπερβολικού βάρους είναι η ενεργειακή ανισορροπία μεταξύ των θερμίδων που καταναλώνονται και τις θερμίδες που δαπανώνται.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, η παχυσαρκία οφείλεται σε:
- Αυξημένη πρόσληψη τροφών πλούσιων σε ενέργεια αλλά και σε λίπος.
- Μείωση της σωματικής δραστηριότητας.
Το υπερβολικό βάρος και η παχυσαρκία συνδέονται με τους περισσότερους θανάτους στον κόσμο.
WHO (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας), 2015
Ποιες είναι οι συνέπειες της παχυσαρκίας;
Ο αυξημένος δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ), αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα κινδύνου για μη μεταδοτικές ασθένειες όπως: καρδιαγγειακά νοσήματα ( η κύρια αιτία θανάτου το 2012), διαβήτη, μυοσκελετικές παθήσεις (κυρίως οστεοαρθρίτιδα), καρκίνος (ενδομητρίου, μαστού και παχέος εντέρου). Ο κίνδυνος για αυτές τις μη μεταδοτικές ασθένειες αυξάνει, με την αύξηση του ΔΜΣ.
WHO (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας), 2015
Σε όλα τα παραπάνω ο βελονισμός μπορεί να συμβάλει θετικά αντιμετωπίζοντας την παχυσαρκία.
Ο βελονισμός, ελαττώνοντας την όρεξη και επιφέροντας ηρεμία στα παχύσαρκα και υπέρβαρα άτομα, βοηθά καθοριστικά στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας. Πολλοί ερευνητές, ανάμεσα στους οποίους και ο Lonir, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο βελονισμός δρα στο ανθρώπινο σώμα επηρεάζοντας ιδιαίτερα το Αυτόνομο Νευρικό Σύστημα (ΑΝΣ). O βελονισμός επιδρά στη μετάδοση νευρικών ερεθισμάτων των μέσω του ΑΝΣ. Ως γνωστό το Αυτόνομο Νευρικό Σύστημα (ΑΝΣ), αποτελείται από το συμπαθητικό και το παρασυμπαθητικό σύστημα.
Η διέγερση του παρασυμπαθητικού συστήματος εκλύει ακετυλοχολίνη, η οποία στη συνέχεια ανεβάζει τη διαπερατότητα της μεμβράνης σε κάλιο, με αποτέλεσμα πάλι να αλλάζει το βιοηλεκτρικό δυναμικό της κυτταρικής μεμβράνης, με τελικό αποτέλεσμα τη λειτουργική διαφοροποίησή της.
Η διέγερση του συμπαθητικού συστήματος εκλύει νορεπινεφρίνη, στη συνέχεια αυτή ανεβάζει τη διαπερατότητα της μεμβράνης σε νάτριο, με αποτέλεσμα αλλαγές του βιοηλεκτρικού δυναμικού των κυττάρων, άρα και λειτουργικές τροποποιήσεις. Η βασική χαρακτηριστική λειτουργία του ΑΝΣ είναι η ρύθμιση των βιοηλεκτρικών δυναμικών των μυών και των ενδοκρινών αδένων.
H ισορροπία κατανομής ιόντων, μέσα και έξω από τις λείες μυϊκές ίνες, είναι ουσιώδους σημασίας για τη διατήρηση των φυσικών λειτουργιών των σπλάχνων.
O βελονισμός έχει την ικανότητα να προκαλέσει μεταβολές στο ηλεκτρικό δυναμικό της κυτταρικής μεμβράνης, επαναφέροντας την ισορροπία όταν αυτή έχει ανατραπεί από εσωτερικούς ή εξωτερικούς παράγοντες, για παράδειγμα επηρεάζοντας τη δραστηριότητα του πεπτικού συστήματος με την πρόκληση αλλαγών του δυναμικού των μυϊκών μεμβρανών.
Ο J. S. Han διατυπώνει την άποψη ότι ο βελονισμός εξισορροπεί το ΑΝΣ εκλύοντας νορεπινεφρίνη και ακετυλοχολίνη, αλλά και αρκετά οπιοειδή, και με τον τρόπο αυτό ελαττώνει τον πόνο και επιδρά στην εξισορρόπηση του γαστρεντερικού συστήματος.
Έτσι ο βελονισμός επιδρά μέσω της εξισορρόπησης του γαστρεντερικού συστήματος συμβάλλοντας ιδιαίτερα στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας.
Ιατρικός Βελονισμός
Η αρχαιότερη σύγχρονη μέθοδος θεραπείας
Δρ. Δημήτριος Βασιλάκος
Καθηγητής Αναισθησιολογίας & Εντατικής Θεραπείας Α.Π.Θ.
