Είναι νόσος αγνώστου αιτιολογίας. Στις γυναίκες είναι σπανιότατη. Στους διαβητικούς και σε εκείνους που κάνουν υπερβολική χρήση αλκοόλ είναι συχνότερη από ό,τι στον λοιπό πληθυσμό. Μπορεί να εντοπιστεί και στα πέλματα.
Χαρακτηρίζεται από την προοδευτική ρίκνωση (μάζεμα) ενός ή περισσοτέρων δακτύλων, που οφείλεται, όπως γίνεται κατανοητό και από την ονομασία, σε ρίκνωση της πελματιαίας απονεύρωσης, που είναι μια λεπτή μεμβράνη που βρίσκεται κάτω από το δέρμα της παλάμης. Μια αρχική παραμόρφωση μπορεί να παραμένει έτσι για χρόνια και να επαναδραστηριοποιείται αργότερα ή μπορεί να εξελίσσεται συνεχώς από την εμφάνισή της. Το πρόβλημα που δημιουργεί στον ασθενή είναι η δυσχρησία του χεριού.
Η νόσος δεν μπορεί να προληφθεί ούτε να θεραπευτεί φαρμακευτικά. Η αντιμετώπισή της είναι χειρουργική (αφαίρεση του ρικνωθέντος τμήματος της παλαμιαίας απονεύρωσης). Η χειρουργική επέμβαση είναι απαιτητική και χρειάζεται ειδικός εξοπλισμός (μεγεθυντικά χειρουργικά γυαλιά), επειδή όχι σπάνια η ρικνωθείσα απονεύρωση περιελίσσεται γύρω από τα αγγεία και τα νεύρα του/των δακτύλων και πρέπει με προσοχή να διαχωριστεί από αυτά.
Η χειρουργική επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία, με στελεχιαία αναισθησία (βραχιόνιο block με ένεση στη μασχάλη) ή με περιοχική ενδοφλέβια αναισθησία (με περίδεση με tourniquet). Η παραμονή στο νοσοκομείο είναι 1-2 μέρες και τα ράμματα αφαιρούνται συνήθως μετά από 2 εβδομάδες. Η υποτροπή δεν είναι συχνή αλλά παραμόρφωση μπορεί να εμφανιστεί αργότερα και σε άλλα δάκτυλα.
Τα τελευταία χρόνια κυκλοφορεί ένα σκεύασμα το οποίο, σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χορηγηθεί με ένεση στον ασθενή στο σημείο της παραμόρφωσης και η ρίκνωση να λυθεί. Η θεραπεία είναι ακριβή και επί του παρόντος το σκεύασμα δεν εισάγεται στην Ελλάδα.