Πρώτη φορά μαμά! Όλα όσα έχεις ακούσει πιο πριν και όσα έχεις μάθει προκειμένου να προετοιμαστείς για τον ερχομό του μωρού φτάνουν να μην είναι αρκετά όταν έρχεται η ώρα που το κρατάς στην αγκαλιά σου. Ο πρώτος καιρός είναι γεμάτος με νέες προκλήσεις για την οικογένεια. Το ζευγάρι καλείται να αναπροσαρμόζεται διαρκώς μετά την είσοδο του νέου μέλους της οικογένειας που αποδεικνύεται διαφορετικό από αυτό που μπορούσαν να φανταστούν.
Αμέσως έρχονται προβληματισμοί και διλήμματα για τη διατροφή και τον ύπνο. Πολλές νέες μητέρες αναζητούν συμβουλές σε ερωτήματα που αφορούν την ποσότητα του φαγητού, τη συχνότητα των γευμάτων ή τον τρόπο που πρέπει να κοιμίζουν το μωρό. Πώς πρέπει να γίνει; Πόσο πρέπει, πότε πρέπει, κάθε πότε πρέπει είναι απορίες που πολύ συχνά οδηγούν τη μητέρα να απευθύνεται στο διαδίκτυο και καταλήγει σε πληροφορίες που φέρνουν πανικό. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και ο ειδικός δεν μπορεί να αντικατασταθεί από την οθόνη του υπολογιστή.
Στην αρχή, το παραμικρό κλάμα μπορεί να στρεσάρει τη μητέρα. Ωστόσο, το κλάμα αποτελεί τον μέσο που διαθέτει το βρέφος να επικοινωνεί τις ανάγκες του, είναι ένας κώδικας που η μητέρα μαθαίνει σιγά σιγά θα μάθει να μεταφράζει. Δεν είναι χειριστικό ένα μωρό που κλαίει, εκφράζει μια ανάγκη του που δεν έχει ικανοποιηθεί.
Συχνά ακόμα και οι φυσιολογικές λειτουργίες του μωρού προκαλούν πανικό στη μητέρα και αντιδρά υπερβολικά. Χρειάζεται ψυχραιμία καθώς τα μωρά συντονίζονται με το συναίσθημα της μητέρας και βιώνουν παρόμοια συναισθήματα. Η ένταση της μητέρας μεταφέρεται στο μωρό και δυσκολεύεται και εκείνο να ηρεμήσει. Ο γονιός είναι ο εξωτερικός ρυθμιστής της συναισθηματικής κατάστασης του παιδιού.
Το μωρό μπορεί να νιώσει ασφάλεια όταν ακολουθείται ένα πρόγραμμα ώστε να ξέρει τι θα ακολουθήσει από το φαγητό ή τι προηγείται πριν τον ύπνο. Ωστόσο πολλές φορές μπορεί να γίνει άκαμπτο προκαλώντας άγχος στο μωρό ή να χρειάζεται αναπροσαρμογή ανάλογα με το στάδιο ανάπτυξής του. Η μητέρα χρειάζεται να είναι ευέλικτη, να εμπιστευτεί το μωρό της και να ακολουθεί το ένστικτό της. Κάθε σχέση είναι μοναδική.
Και βέβαια η μητρότητα φέρνει μεγάλες αλλαγές και η φροντίδα του μωρού είναι γίνεται προτεραιότητα. Όμως μέσα στο νέο ρόλο η νέα μητέρα συχνά παραμελεί τις δικές της ανάγκες, υποτιμά την ανάγκη της να ξεκουράζεται επαρκώς και να γεμίζει μπαταρίες. Το αποτέλεσμα είναι να εξουθενώνεται και να δυσφορεί. Η ποιότητα της φροντίδας όμως που παρέχει μια κουρασμένη μητέρα είναι αμφίβολη. Τι μπορεί να χυθεί μέσα από ένα άδειο δοχείο?
Ωστόσο, η μεγαλύτερη παγίδα για μια νέα μητέρα είναι να θέλει να τα κάνει όλα τέλεια, να είναι η ιδανική μητέρα που ξέρει να τα κάνει όλα καλύτερα εκείνη για το μωρό. Νιώθει ασφάλεια μόνο όταν η ίδια φροντίζει τη ρουτίνα του μωρού και δεν θέλει βοήθεια σε αυτό. Συγκεντρώνει τον έλεγχο και εκτοπίζει τον πατέρα σε ένα ρόλο δευτερεύοντα και όχι ισότιμο στην ανατροφή του παιδιού. Πολύ συχνά με την ψευδαίσθηση ότι εκείνη ξέρει καλύτερα, επιβάλει τη δική της γραμμή την οποία θεωρεί σωστή, αλλά είναι «η δική της» σωστή και δεν είναι η μοναδική σωστή. Ο κίνδυνος που ελλοχεύει στις περιπτώσεις αυτές είναι να απομακρύνει τον πατέρα και ταυτόχρονα τον κατηγορεί ότι είναι απόμακρος.
Η σχέση του ζευγαριού μετά την απόκτηση του παιδιού δοκιμάζεται έντονα. Πολλά ζευγάρια απομακρύνονται, συγκρούονται ενώ τα ζευγάρια που φτάνουν μέχρι το διαζύγιο μετά την απόκτηση του πρώτου παιδιού είναι συχνό φαινόμενο μιας και η σχέση μοιάζει με ισορροπία πάνω σε τεντωμένο σκοινί. Το πρώτο παιδί δεν έρχεται μαζί με οδηγίες χρήσης και το ζευγάρι μπορεί να χρειαστεί να αξιοποιήσει τους ειδικούς για να λάβει υποστήριξη στο νέο ρόλο, να ενημερωθεί για τα αναπτυξιακά στάδια του μωρού και να βρει την ισορροπία στην οικογενειακή ζωή.
Ο γονεϊκός ρόλος συνεπάγεται προκλήσεις και απαιτεί δεξιότητες που μπορεί να μην έχουμε διδαχθεί. Τα εφόδια μας είναι οι εμπειρίες μας ως παιδιά που καθορίζουν τη στάσεις μας, τις πεποιθήσεις και τις αποφάσεις μας ως γονείς, συνειδητά ή ασυνείδητα. Ωστόσο μπορούμε να εξελιχτούμε σε αυτό. Μην ξεχνάμε ότι γονιός δεν γεννιέσαι, γίνεσαι.
