Λίγο πολύ όλοι σχεδόν οι άνθρωποι έχουμε έρθει αντιμέτωποι στη ζωή μας με το αίσθημα της απόρριψης. Φοβούμενοι πως δεν θα γίνουμε αποδεχτοί από τους συνανθρώπους μας για διάφορους λόγους έχουμε βιώσει αρνητικά συναισθήματα τα οποία ενδεχομένως διακρίνονταν από μεγάλη ένταση και οδήγησαν ακόμα και σε επεισόδια κρίσεων πανικού ή και κατάθλιψη.
Ο φόβος της απόρριψης είναι ένας παράλογος φόβος ότι οι άλλοι δεν θα μας δεχθούν με τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τη συμπεριφορά που έχουμε υιοθετήσει. Αντίθετα, θα ασκήσουν αρνητική κριτική με σκοπό να μας απομακρύνουν. Η κριτική αυτή, μάλιστα, πρόκειται να εστιάσει σε κάποια χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς μας τα οποία εμείς οι ίδιοι θεωρούμε πως αποτελούν αδύναμα στοιχεία του εαυτού μας.
Ένας άνθρωπος που επιζητά να είναι αποδεκτός από όλους προσποιείται διαρκώς και μοιάζει να απομακρύνεται από τον πραγματικό του εαυτό. Αποφεύγει να εκφράσει τις επιθυμίες, τα συναισθήματα και τις σκέψεις του. Έτσι, εγκλωβίζεται σε μια κατάσταση πιεστική και ανυπόφορη για τον ίδιο, δίχως να διεκδικεί τα πραγματικά του θέλω ή να κάνει πράγματα που τον ικανοποιούν και τον ευχαριστούν. Αντιθέτως, οικειοποιείται συμπεριφορές και απόψεις άλλων προκειμένου να γίνει αρεστός. Δεν εκφράζει ποτέ αντιρρήσεις και μπορεί ακόμα να φτάσει στο σημείο να δεχθεί άσχημες εις βάρος του συμπεριφορές τις οποίες θα επιχειρήσει να δικαιολογήσει και για τις οποίες θα επιρρίψει τις ευθύνες στον εαυτό του. Ορισμένες φορές, προκειμένου να αποφύγει αυτή την οδυνηρή κατάσταση, θα επιλέξει την απομόνωση από όλους- ακόμα και από πρόσωπα που πραγματικά ενδιαφέρονται και τον αγαπούν.
Η ενδεχόμενη απόρριψη κάνει έναν άνθρωπο να αισθάνεται φοβισμένο και ανασφαλή με αποτέλεσμα να αξιολογεί με λάθος τρόπο κάθε συμπεριφορά απέναντί του. Πιστεύοντας πως οι άλλοι τον αποδοκιμάζουν και τον απορρίπτουν, μπορεί να εκδηλώσει έντονο θυμό και επιθετική ή ακόμα και απορριπτική στάση απέναντι τους. Με αυτό τον τρόπο οδηγείται στην περιθωριοποίηση, αφού τα άλλα άτομα καταλήγουν να εγκαταλείψουν τις προσπάθειες προσέγγισής του.
Όλα αυτά, βέβαια, έχουν τις ρίζες τους σε κάποια παλαιότερη τραυματική εμπειρία που έχει βιώσει το άτομο στη ζωή του. Η απόρριψη από έναν γονέα ή κάποιο πρόσωπο κύρους και η έντονη κριτική στάση απέναντι σε καθετί που έκανε στο παρελθόν επηρεάζουν σημαντικά την ανάπτυξη της ανάγκης να είναι κάποιος αποδεκτός από το περιβάλλον του. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση συμβάλλει και αυτή με τη σειρά της στην ανάπτυξη του φόβου της απόρριψης και της συνεχούς αναζήτησης της επιβεβαίωσης στο πρόσωπο των άλλων.
Προκειμένου, λοιπόν , τα παραπάνω να σταματήσουν να ασκούν επιρροή στη ζωή μας θα ήταν καλό να αναρωτηθούμε τι είναι αυτό ακριβώς που μας γεννά τον φόβο της απόρριψης. Αν αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο να εκφράσει τα αληθινά του συναισθήματα και σκέψεις, ποιο είναι το χειρότερο σενάριο που μπορεί να του συμβεί; Και αν αυτό συμβεί, θα σημάνει το τέλος του κόσμου;
Είναι καλό να ζητάμε βοήθεια με σκοπό να ανακαλύπτουμε τις πραγματικές αιτίες του φόβου μας και να μαθαίνουμε να τις διαχειριζόμαστε.
Τέλος, μη ξεχνάμε πως το πιο σημαντικό στη ζωή είναι να έχουμε κοντά μας ανθρώπους που μας δέχονται για αυτό που πραγματικά είμαστε. Ας αγαπήσουμε τον εαυτό μας, λοιπόν, έτσι όπως είναι και ας προσπαθήσουμε να ζούμε τη ζωή χωρίς να φοβόμαστε μια ενδεχόμενη απόρριψη. Άλλωστε, δεν είμαστε τηγανιτές πατάτες για να αρέσουμε σε όλους. Και να είστε σίγουροι πως οι τηγανιτές πατάτες δεν αρέσουν σε όλους!
