Στην αρχή της καριέρας μου, έχοντας και τον τίτλο του διδάκτορα της ιατρικής σχολής, ήμουν βέβαιος πως το παν για τη σωστή θεραπεία ήταν οι γνώσεις-πολλές και κάθε είδους! Σταδιακά όμως, αντιλήφθηκα πως το "κλειδί" της σωστής θεραπείας ήταν... οι "χρήσιμες" γνώσεις, η εμπειρία και το να "κάνεις" λάθη. Εννοώ τις μικρες παραλείψεις, που κάνουν τον παιδίατρο - έμπειρο, πολύτιμο φίλο της κάθε οικογένειας. Είμαι της γνώμης πως - τελικά- με αυτά ακριβώς τα κριτήρια οι γονείς ψάχνουν και επιλέγουν τον παιδίατρο τους
Η παιδιατρική είναι μια «αλλιώτικη» ειδικότητα! Με μοναδικές στιγμές ικανοποίησης, αλλά και με μεγάλες και παράξενες δυσκολίες.
Δίχως μηχανήματα να μας βοηθούν, με ένα μικρούλη να "ξεσηκώνει το σύμπαν" από το κλάμα, ο παιδίατρος χρειάζεται ικανότητες ντετέκτιβ- ερευνητή (πατήστε εδώ) , ταλέντο ανακριτή , υπομονή και τρικ ενός "κλόουν". . .
Όμως όπως οι περισσότεροι, έτσι και εγώ, δεν μετανιώνουμε για την επιλογή μας!
Ζούμε σε μια δραματική εποχή. Η καθημερινότητα για τους περισσότερους διαρκώς χειροτερεύει, με την αγωνία του "αύριο" να δηλητηριάζει το παρόν! Σε όλη την Θεσσαλονίκη, αλλά ακόμη περισσότερο στη δυτική Θεσσαλονίκη που ζούμε και εργαζόμαστε, τα "μαύρα σύννεφα" της κρίσης είναι παντού.
Παρ’ όλα αυτά, η κοινωνία προσπαθεί "να αμυνθεί", "να αναπνεύσει", να μην παραδοθεί στην ηττοπάθεια. Προσπαθεί να παραμείνει ένα "ζωντανό σώμα" και όχι ένα "αδειανό πουκάμισο".
Διατηρώ την ελπίδα πως θα βρούμε μια λύση! Ίσως γιατί είναι επιλογή επιβίωσης. Σαν πολίτες, σαν γονείς! Ο καθένας, με το δικό του ρυθμό με τις απαραίτητες αναπροσαρμογές στον τρόπο ζωής του.
Είναι ξεκάθαρο, πως παρόμοιες αλλαγές, πρέπει να γίνουν και από μας τους παιδίατρους. Χωρίς ευτελισμό της ιατρικής του αξίας, ο γιατρός οφείλει να σέβεται και να εκτιμά, ακόμα περισσότερο το πορτοφόλι ενός γονιού.