Ποια η σχέση της αύξησης του βάρους στην κύηση, με τη σωματική διάπλαση των παιδιών;
Η πείνα αποτελούσε έναν σημαντικό φόβο και κίνδυνο για την ανθρωπότητα ανέκαθεν. Η βιομηχανοποίηση της παραγωγής και η αφθονία των αγαθών, όμως, οδήγησε τους ανθρώπους που διαμένουν στο Δυτικό κόσμο να μην δυσκολεύονται να βρουν την τροφή τους. Αυτό προκάλεσε μια μεγάλη αύξηση στην κατανάλωση τροφών, που σε συνδυασμό με την καθιστική ζωή επέφεραν σημαντική αύξηση στην επίπτωση της παχυσαρκίας στον πληθυσμό. Αν σε αυτά προσθέσουμε και τη σημαντική πτώση της ποιότητας των τροφίμων παγκοσμίως, καθώς και την αύξηση της κατανάλωσης συσκευασμένων – επεξεργασμένων τροφών, το πρόβλημα έγινε ακόμα σοβαρότερο, με την παχυσαρκία να αποτελεί μια σύγχρονη μάστιγα!
Η περίοδος της εγκυμοσύνης, αποτελεί μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο στη ζωή των γυναικών. Σε περιόδους πείνας η κύηση ήταν ένα σοβαρό πρόβλημα, γιατί η μητέρα και το έμβρυό της κινδύνευαν ακόμα και με θάνατο. Ευτυχώς σήμερα η αφθονία των αγαθών έλυσε το πρόβλημα της πείνας, αλλά (και) στην κύηση, αντί να βρούμε μια ισορροπία στη διατροφή μας, φτάσαμε δυστυχώς στο αντίθετο άκρο. Η υπερβολική κατανάλωση θερμίδων οδήγησε σε σοβαρά προβλήματα παχυσαρκίας τις γυναίκες και κατά την εγκυμοσύνη. Φυσική συνέπεια αυτού του φαινομένου είναι να βλέπουμε συχνά γυναίκες με πολύ μεγάλη αύξηση του σωματικού βάρους κατά την εγκυμοσύνη, το οποίο συχνά δυσκολεύονται να χάσουν μια ολόκληρη ζωή! Επειδή, όμως γνωρίζουμε ότι η κύηση είναι μια περίοδος όπου η μητέρα επηρεάζει το έμβρυο με κάθε της κίνηση και κάθε της σκέψη ακόμα, αναδύθηκε στην επιστημονική κοινότητα το ερώτημα για τις συνέπειες αυτής της αύξησης του βάρους, στο μωρό. Ένα από τα πρώτα πράγματα που διαπιστώθηκε, ήταν η αύξηση της επίπτωσης του Σακχαρώδους Διαβήτη στην κύηση, με επίπτωση που άγγιξε στην πατρίδα μας το 16%, το έτος 2012. Παράλληλα, η παχυσαρκία στην κύηση αύξανε την αντίσταση στην ινσουλίνη, και αυτή με τη σειρά της αύξανε τον κίνδυνο υπέρμετρης αύξησης του βάρους του εμβρύου, που ονομάζεται μακροσωμία. Αυτό είχε ως συνέπεια, την εμφάνιση με αυξημένη συχνότητα μαιευτικών επιπλοκών, ενώ και η καισαρική τομή έγινε πιο συχνή. Το ερώτημα που αναδύθηκε σε αυτή την περίπτωση, όμως, ήταν κατά πόσο, η υπερβολική αύξηση του βάρους της μητέρας στην κύηση, θα μπορούσε να έχει αρνητικές συνέπειες για το παιδί της μακροχρόνια.
Αν και πολλές μελέτες ασχολούνται επί του παρόντος με αυτό το ερώτημα, απάντηση δεν είχε δοθεί μέχρι πρόσφατα, οπότε μια ερευνητική ομάδα από την Κίνα δημοσίευσε τα αποτελέσματα των μελετών της στο επίσημο επιστημονικό περιοδικό που ασχολείται με τη παχυσαρκία, το International Journal of Obesity. Η ομάδα αυτή μελέτησε περισσότερα από 1500 ζεύγη μητέρας και παιδιού, με τη μητέρα να παρακολουθείται κατά την κύηση και να καταγράφεται η αύξηση του βάρους της, ενώ τα παιδιά παρακολουθήθηκαν μέχρι να φτάσουν στο 6ο έτος της ηλικίας τους. Η συνολική ποσότητα του βάρους που πήρε η μητέρα στην κύηση βρέθηκε να συσχετίζεται σημαντικά με το σωματικό βάρος του παιδιού της και με το δείκτη μάζας σώματός του κατά τον τοκετό (κάτι που ήταν γνωστό και αναμενόμενο), αλλά και μετά από 6 χρόνια. Μάλιστα, αυτή η ισχύς αυτής της συσχέτισης δεν άλλαξε, ακόμα κι όταν στην ανάλυση συμπεριελήφθη η διάρκεια του θηλασμού! Αυτό το τελευταίο εύρημα είναι πολύ σημαντικό, γιατί γνωρίζουμε ότι ο μητρικός θηλασμός αποτελεί έναν προστατευτικό παράγοντα για το σωματικό βάρος και το μεταβολισμό μητέρας και παιδιού. Όλα αυτά αποδεικνύουν την ορθότητα της επιθετικής αντιμετώπισης της παχυσαρκίας και του μεταβολισμού στις γυναίκες προ της κύησης αλλά και κατά την εγκυμοσύνη, όπως προτείνει και η Αμερικανική Εταιρία της Ενδοκρινολογίας. Μάλιστα, για γυναίκες με αυξημένο σωματικό βάρος, η κατευθυντήριος οδηγία συστήνει την απώλεια βάρους κατά τη διάρκεια της κύησης, ως μέσο προστασίας της μητέρας και του μωρού της.
