Χαλινός ονομάζεται το μικρό και λεπτό κομμάτι δέρματος που ενώνει την κάτω επιφάνεια της κεφαλής του πέους (βαλάνου) με την ακροποσθία. Πρόκειται δηλαδή για έναν σύνδεσμο που ενώνει το κεφαλάκι του πέους με το δέρμα που το καλύπτει.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες ο χαλινός παρουσιάζει αρκετή ελαστικότητα και ικανό μέγεθος, ώστε να επιτρέπει την ομαλή και πλήρη έκπτυξη του πέους κατά την στύση, ενώ κατά την χαλάρωση του οργάνου έλκει την ακροποσθία προς κάλυψη της βαλάνου.
Όταν είναι κοντός, έχει δηλαδή μικρό μήκος τότε ονομάζεται βραχύς χαλινός. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εμποδίζεται η αποκάλυψη της βαλάνου κατά τη στύση ή στην περίπτωση που αυτή αποκαλύπτεται να κάμπτεται προς τα κάτω λόγω έλξης από το βραχύ χαλινό.
Στην περιοχή του χαλινού δημιουργούνται συνήθως μικρορρήξεις και εκδορές από τραυματισμούς κατά την σεξουαλική επαφή, οι οποίες οδηγούν σε περαιτέρω ανάπτυξη ουλώδους ιστού στον χαλινό και με τον τρόπο αυτό σε μεγαλύτερη μείωση της ελαστικότητάς του και σε βαθμιαία επιδείνωση της κατάστασης. Σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να προκληθεί κατά την συνουσία σημαντική ρήξη του χαλινού και αιμορραγία, η οποία τις περισσότερες φορές τρομάζει τον ασθενή.
Γενικά ο βραχύς χαλινός μπορεί να δημιουργήσει κάποια από τα ακόλουθα προβλήματα :
• Έλξη της βαλάνου του πέους προς την κάτω επιφάνεια του κορμού του πέους.
• Επώδυνες σεξουαλικές πράξεις.
• Μερική ή ολική ρήξη του χαλινού κατά τη φάση της σεξουαλικής πράξης και αιμορραγία.
• Λοιμώξεις και βαλανοποσθίτιδες.
Όταν συμβαίνει κάτι από τα παραπάνω πρέπει να γίνει διατομή του χαλινού.
Η επέμβαση είναι μία πράξη ρουτίνας και σχετικά απλή. Γίνεται υπό τοπική αναισθησία διαρκεί λίγα μόνο λεπτά και δεν προκαλεί παρά ελάχιστη μόνο ενόχληση στον ασθενή.
