Για σένα, μητέρα της καισαρικής…

Εννοείται ότι ήθελα να γεννήσω φυσιολογικά. Και ήμουν και απόλυτη: εγώ καισαρική; Ποτέ!

Κάποτε δεν θεωρούσα «αυθεντικές» τις μητέρες της καισαρικής. “Μα, ήταν πράγματι αναγκαίο;” ήταν το μόνο που τις ρωτούσα, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για το πώς βίωσαν οι ίδιες τον τοκετό τους. Χωρίς συμπόνια για την τομή που έφεραν στην κοιλιά, ούτε στοργή για το νεογέννητο που κρατούσαν στην αγκαλιά τους. Λες και δεν χάρισαν και αυτές ζωή και φως στο μοναδικό δημιούργημά τους, σαν τις γνήσιες, «φυσιολογικές» μητέρες.

Και ήρθε το πέρασμα του χρόνου.. Η γνωριμία, ο έρωτας, η δημιουργία μιας νέας ζωής. Έπειτα από εννέα μήνες, έφθασε η ώρα που κι εγώ με τη σειρά μου, περίμενα να βιώσω στη γέννα τον παλμό της φύσης, τον φυσιολογικό τοκετό. Αλλά υπολόγισα λάθος. Σαν το σύμπαν να συνωμότησε με τη μοίρα, για να μου διδάξει την καισαρική, έναν τοκετό που χαράζει όχι μόνο το σώμα, αλλά και την ψυχή. Η δική μου άνοιξη έφθασε κρατώντας το πιο λαμπερό της λουλούδι, με άρωμα μεθυστικό, το παιδί μου. Με τις πρώτες του ανάσες, δυο χέρια τρυφερά, χώρισαν τον πλακούντα από το κορμί μου. Κι εγώ απλά βρέθηκα μεθυσμένη στην ύπαρξη της νέας ζωής, ανοιχτή, ευάλωτη, εκτεθειμένη. Εθισμένη στην Αγάπη.

Δεν ήξερα τότε ότι και μετά την καισαρική, το σώμα μπορεί να ξυπνήσει και να ξαναγαπηθεί. Ότι μπορεί να δωρίσει γάλα για να ξαναγαπήσει ακόμη πιο δυνατά, την ύπαρξη που προστάτευε σαν φυλαχτό για εννέα ολόκληρους μήνες.

Πλέον, υποκλίνομαι βαθιά στο δικαίωμα της κάθε γυναίκας να ακούσει και κυρίως να νιώσει, ότι η γέννηση του παιδιού της αποτελεί κάτι ‘βαθιά ιερό’. Υποκλίνομαι βαθιά μπροστά στον κάθε τοκετό: κολπικό ή με καισαρική, με πόνο ή με αναισθησία, με δάκρυα φόβου ή αγαλλίασης, χέρι με χέρι με την Αγάπη. Υπάρχει ανυπέρβλητη ομορφιά και φως τη στιγμή της κάθε γέννησης, όπου η μέλλουσα μητέρα προσφέρει απλόχερα το Είναι της.

Λύσε τα δεσμά με τον φυσιολογικό τοκετό και αγάπησε κάθε τομή, κάθε ράμμα, κάθε παιδί της καισαρικής. Αγκάλιασε σήμερα το όμορφο που θα έρθει αύριο, στέλνοντας φως στην κοιλιά σου, ευχαριστώντας το σώμα σου, τα σπλάχνα σου, για τον πόνο. Νιώσε το δέρμα σου που ανθίζει. Μυρίζεις γάλα, άρωμα μητέρας. Και η γλυκιά πληγή στα μύχια της μήτρας σου ψιθυρίζει πως όλα έγιναν όπως ήταν γραφτό να συμβούν.

Δημοφιλείς Γιατροί

Δήμητρα Πράπα

ΕΥΝΑΡΔΟΥ 8
Γενικός Γιατρός

Μεχρνταντιάν Μέχρνταντ (Μιθριδάτης)

Βασιλική Ταβάκη 36, Θέρμη, 57001

Παπαδημητρίου Στέργιος

Μεγάλου Αλεξάνδρου 23,Βέροια

Σχετικά Άρθρα

Τι είναι ο Αυτισμός;

O όρος Αυτισμός προέρχεται από τη λέξη “εαυτός” και υποδηλώνει την εσωστρέφεια και την απομόνωση ενός ατόμου στον εαυτό του. Έχουν πραγματοποιηθεί διάφορες έρευνες οι οποίες έχουν βοηθήσει στην διαμόρφωση των διαγνωστικών κριτηρίων για...

Ανάπτυξη λόγου

Πως μπορώ ως γονέας να διευκολύνω το παιδί μου στην ανάπτυξη του λόγου; ✔   Να ενθαρρύνετε έως τον πρώτο χρόνο κάθε μορφή επικοινωνιακής αλληλεπίδρασης με το παιδί, π.χ. εκφράσεις προσώπου, χαμόγελα, γέλια, νεύματα, κοιτάγματα. ✔   Να...

Η αυτοπεποίθηση

Σηκώστε το χέρι σας αν έχετε πει ποτέ τη φράση… ‘Μακάρι να είχα περισσότερη αυτοπεποίθηση’ ή ‘Αν είχα περισσότερη αυτοπεποίθηση , θα μπορούσα να…’ Σας ακούγεται γνώριμο; Η αυτοπεποίθηση είναι το κλειδί για να αποκτήσουμε όλα όσα χρειαζόμαστε και...