Η υπέρταση κυήσεως (HDP– Hypertensive disorders of pregnancy) είναι σχετικά συχνή και απαντά σε 912 ανά 10 000 κυήσεις στις ΗΠΑ.
Η HDP ταξινομείται σε 4 κατηγορίες με βάση το Αμερικανικό Κολέγιο Μαιευτήρων και Γυναικολόγων (ACOG):
1. Προεκλαμψία / εκλαμψία
2. Υπέρταση κύησης
3. Χρόνια αρτηριακή υπέρταση ή προϋπάρχουσα
4. Χρόνια αρτηριακή υπέρταση στην οποία προστίθεται η προεκλαμψία
Η προεκλαμψία ορίζεται ως υπέρταση (συστολική αρτηριακή πίεση ≥140 mmHg ή διαστολική αρτηριακή πίεση ≥90 mmHg σε γυναίκες μετά την 20η εβδομάδα κύησης που προηγουμένως ήταν νορμοτασικές) με συνδυασμό πρωτεϊνουρίας.
Οι γυναίκες με προεκλαμψία έχουν αυξημένο κίνδυνο θνησιμότητας από καρδιαγγειακά νοσήματα. Ο κίνδυνος εκδήλωσης στεφανιαίας νόσου και καρδιακής ανεπάρκειας είναι 2,5 και 4 φορές αυξημένος αντιστοίχως, σε σύγκριση με τις νορμοτασικές έγκυες.
Η τακτική άσκηση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, η διακοπή του καπνίσματος, οι αλλαγές στον τρόπο ζωής και συμπεριφοράς, μπορούν να βελτιώσουν την ενδοθηλιακή αγγειακή λειτουργία και να αποτρέψουν την εμφάνιση προεκλαμψίας.
Σε γυναίκες υψηλού κινδύνου:
(χρόνια υπέρταση, προηγούμενη προεκλαμψία, πρόωρος τοκετός σε <34 εβδομάδες κύησης, σακχαρώδης διαβήτης), προτείνεται η χορήγηση ασπιρίνης σε χαμηλή δόση, στα τέλη του πρώτου τριμήνου.
Σε περίπτωση επιβεβαιωμένης σοβαρής υπέρτασης (αρτηριακή πίεση ≥160/110 mmHg άνω των 15 λεπτών) θα πρέπει να αρχίζει θεραπεία εντός 30 έως 60 λεπτών προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μητρικής καρδιακής ανεπάρκειας, ισχαιμίας του μυοκαρδίου, εγκεφαλικού επεισοδίου ή νεφρικής νόσου.
Για την αντιμετώπιση της σοβαρής υπέρτασης συνιστάται η ενδοφλέβια χορήγηση λαμπεταλόλης ή υδραλαζίνης. Εναλλακτικά, προτείνεται νιφεδιπίνη από του στόματος ταχείας αποδέσμευσης, ενώ η ενδοφλέβια έγχυση νιτρογλυκερίνης είναι το προτιμώμενο φάρμακο επί πνευμονικού οιδήματος. Για την πρόληψη της εκλαμψίας και της αντιμετώπισης των επιληπτικών κρίσεων, συνιστάται ενδοφλέβια χορήγηση θειικού μαγνησίου
Λιγότερο σοβαρή υπέρταση μπορεί να αντιμετωπιστεί με λαβεταλόλη, νιφεδιπίνη και μεθυλντόπα, τα οποία χρησιμοποιούνται συνήθως ως αντιυπερτασικά φάρμακα πρώτης γραμμής. Η υδροχλωροθειαζίδη μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως παράγοντας δεύτερης γραμμής σε ασθενείς με προοδευτική εγκατάσταση υπέρτασης (developing hypertension).
Γίνεται πολύ λόγος στη βιβλιογραφία, χωρίς να είναι ωστόσο απόλυτα σαφής, ο ουδός έναρξης αντιυπερτασικής αγωγής καθώς και η τιμή στόχος της αρτηριακής πίεσης σε γυναίκες με μη σοβαρή υπέρταση κύησης.
Για γυναίκες με HDP που λαμβάνουν αντιυπερτασική θεραπεία, ενθαρρύνεται η παρακολούθηση της αρτηριακής πίεσης κατά τη διάρκεια των πρώτων 2 εβδομάδων μετά τον τοκετό. Η μέτρηση της αρτηριακής πίεσης αυτή την περίοδο, είναι σημαντική και για τις γυναίκες που δεν ελάμβαναν προηγούμενη αντιυπερτασική αγωγή κατά την κύηση, διότι μπορεί χρειαστεί ν’ αρχίσουν αγωγή κατά τη λοχεία.
Η φαρμακευτική αγωγή τις πρώτες εβδομάδες μετά τον τοκετό πρέπει να στοχεύει σε επίπεδα συστολικής αρτηριακής πίεσης όχι μεγαλύτερα από 150 mmHg και διαστολικής αρτηριακής πίεσης όχι μεγαλύτερα από 100 mmHg.
Σε περιπτώσεις παραμένουσας υπέρτασης 6 εβδομάδες – έως 3 μήνες μετά τον τοκετό, η διαχείριση της αρτηριακής πίεσης πρέπει να εξατομικεύεται και να στηρίζεται στις τρέχουσες κατευθυντήριες οδηγίες περί υπέρτασης.
—
Βιβλιογραφία:
Cardiovascular Considerations in Caring for Pregnant Patients: A Scientific Statement From the American Heart Association
Circulation Volume 141, Issue 23, 9 June 2020;, Pages e884-e903
