Οι κρίσεις πανικού είναι το σύμπτωμα που εμφανίζει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Οι κρίσεις πανικού είναι το αποτέλεσμα ενός ανεξήγητου φόβου, ενός φόβου χωρίς αρχή και τέλος που γίνεται αντιληπτό με μια σειρά σωματικών ενοχλημάτων και που συνοδεύεται πάντα από τη σκέψη ότι «θα πεθαίνω», ή ότι «παθαίνω καρδιακή προσβολή».
Ένας μεγάλος, ανεξήγητος και ανεξάντλητος φόβος βρίσκεται πίσω από τις κρίσεις πανικού. Η ερώτηση λοιπόν που τίθεται είναι: «πότε οι άνθρωποι φοβούνται τόσο πολύ;»
Η απάντηση είναι: όταν νοιώθουν μοναξιά. Να διευκρινίσω σε αυτό το σημείο ότι με τη λέξη μοναξιά εννοώ την εσωτερική κατάσταση στην οποία ο άνθρωπος είναι αποξενωμένος από τα συναισθήματά του και τις υπόλοιπες λειτουργίες του ψυχισμού του.
Κάποιος φτάνει στη μοναξιά μέσα από δυο δρόμους. Ο πρώτος είναι όταν έχει μάθει να λέει ψέματα στον εαυτό του και να κρύβεται πίσω από το δάχτυλο του για ζητήματα που αφορούν κυρίως τον ίδιο. Ο δεύτερος είναι να νιώθει ότι δεν τον αγαπάει κανείς, ή και ο ίδιος ότι δεν αγαπάει κανέναν.
Τότε η μοναξιά που βιώνει ο εσωτερικός εαυτός είναι έντονη και φυσικά τον φοβίζει.
Ο έντονος φόβος του βγαίνει προς τα έξω με την μορφή των κρίσεων πανικού. Η ίαση λοιπόν στις κρίσεις πανικού δεν είναι να βρει κάποιος έξυπνα κόλπα για να απασχολεί το μυαλό του κάθε φορά που του συμβαίνει μια κρίση, ελπίζοντας ότι έτσι θα απαλλαγεί από αυτές. Η μόνιμη θεραπεία είναι να αρχίσει μια ψυχοθεραπεία που μπορεί να τον πάει στο βάθος του εαυτού του. Να μπορέσει να συναντήσει τη μοναξιά του, να γνωρίσει τις πλευρές του ψυχισμού του, να μάθει να λέει την αλήθεια στον εαυτό του, να αναπτύξει την αγάπη μέσα του.
Η ψυχοθεραπεία που εφαρμόζω τόσο σε ατομικό επίπεδο, όσο και στις ομάδες οδηγούν τους ανθρώπους στην μόνιμη απαλλαγή τους από τις κρίσεις πανικού, αλλά παράλληλα τους δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να τον αναπτύξουν με έναν τρόπο που ούτε οι ίδιοι δεν μπορούν στην αρχή της ψυχοθεραπείας να φανταστούν ότι υπάρχει. Οι θεραπευόμενοι μου τελικά αντιμετωπίζουν τις κρίσεις πανικού σαν μια «ευκαιρία» που είχαν για να ανακαλύψουν σπουδαία κομμάτια του εαυτού τους και να νιώσουν πολύ πιο έντονα συναισθήματα από την ανακούφιση που τους προσέφερε η εξαφάνιση των κρίσεων πανικού, η οποία ήρθε πολύ γρηγορότερα από όσο και οι ίδιοι περίμεναν.
