Η νόσος του Alzheimer είναι μια προοδευτική νευροεκφυλιστική διαταραχή και είναι η κύρια αιτία της άνοιας στον κόσμο. Ο αριθμός των κρουσμάτων αναμένεται να ξεπεράσει τα 100.000.000 το έτος 2050. Ο διαβήτης, το κάπνισμα και η κατάθλιψη έχουν συσχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου.
Τα τελευταία χρόνια, έχουν υπάρξει στοιχεία που υποστηρίζουν το ρόλο της διατροφής. Τα αντιοξειδωτικά, οι βιταμίνες και τα ω-3 λιπαρά έχουν αναφερθεί ότι μειώνουν τον κίνδυνο για Alzheimer, ενώ αντίθετα τα κορεσμένα λιπαρά οξέα, η παχυσαρκία και η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ διαπιστώθηκαν ως παράγοντες κινδύνου.
Βιταμίνη Α και β-καροτένιο
Οι χαμηλές συγκεντρώσεις βιταμίνης Α και β-καροτένιου, έχουν παρατηρηθεί σε ασθενείς με Alzheimer. Αντίθετα, ένα υψηλότερο επίπεδο β-καροτένιου στο πλάσμα, συσχετίστηκε με καλύτερη μνήμη.
Βιταμίνες C και Ε
Η συνδυασμένη χρήση των βιταμίνών C και Ε για τουλάχιστον 3 χρόνια, σχετίστηκε με τη μείωση της συχνότητας εμφάνισης του Alzheimer.
Σελήνιο
Αρκετές μελέτες έδειξαν ότι συμπληρώματα που περιέχουν σελήνιο, βελτίωσαν τη γνωστική λειτουργία.
Σύμπλεγμα Βιταμινών Β (φολικό οξύ, βιταμίνη Β6 και βιταμίνη Β12)
Η βιταμίνη Β6 έχει αναφερθεί ότι αναστέλλει το οξειδωτικό στρες, ενώ η χορήγηση Β6, Β12, και φολικού οξέος μπορεί να αποτελέσει θεραπευτικό σχήμα για τη βελτίωση της μνήμης.
Βιταμίνη D
Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, σωστά επίπεδα βιταμίνης D στους ηλικιωμένους, θα μπορούσαν να αποτρέψουν τη γνωστική εξασθένηση.
Χαλκός
Ο χαλκός είναι απαραίτητος για τη ζωή, αλλά η περίσσεια στο σώμα μπορεί να έχει τοξικότητα. Υψηλή διαιτητική πρόσληψη του χαλκού σε συνδυασμό με μια διατροφή πλούσια σε κορεσμένα και τρανς λιπαρά, αναφέρθηκε ότι σχετίζεται με γνωστική εξασθένηση.
Σίδηρος
Οι δίαιτες υπερβολικές σε Fe μαζί με υψηλή πρόσληψη κορεσμένων λιπαρών οξέων, καλό είναι να αποφεύγονται από ηλικιωμένους. Ωστόσο, έχει αναφερθεί ότι τα συμπληρώματα σιδήρου βελτιώνουν την προσοχή και τη συγκέντρωση, ανεξάρτητα από την κατάσταση του σιδήρου, σε έφηβους και ενήλικες.
Ψευδάργυρος
Η έλλειψη ψευδαργύρου, αναφέρθηκε ότι σχετίζεται με την απώλεια της γνωστικής λειτουργίας στους ασθενείς με Alzheimer.
Λίπη
Τα μονοακόρεστα λιπαρά οξέα σχετίζονται με την καλύτερη γνωστική λειτουργία, ενώ τα κορεσμένα με υποβαθμισμένη νοητική λειτουργία. Ακόμα, η αυξημένη πρόσληψη πολυακόρεστων λιπαρών οξέων μπορεί να είναι επωφελής, ενώ τα τρανς λιπαρά οξέα, θα μπορούσαν ενδεχομένως να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης Alzheimer.
Υδατάνθρακες
Οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης Alzheimer. Ως εκ τούτου, μια διατροφή πλούσια σε απλούς υδατάνθρακες (πχ ζάχαρη), μπορεί να είναι επιζήμια.
